Leon Kotarba (1924–1991). A contribution to a political biography

Leon Kotarba do najważniejszego urzędu w rzeszowskim wojewódzkim aparacie PZPR, doszedł w maju 1975 r. dzięki poparciu swego poprzednika Władysława Kruczka. Przez większą część swojej pracy w partii był jego protegowanym. To od niego nauczył się nie tylko zarządzania podległym aparatem. Wydaje się, że Kotarba identycznie jak Kruczek rozumiał rolę PZPR w państwie i społeczeństwie Polski. Potwierdza to opinia Józefa Tejchmy, który oceniał Kotarbę jako doktrynera, nie biorącego pod uwagę uwarunkowań lokalnych województwa rzeszowskiego. W sposób dogmatyczny starał się więc zarządzać podległym terenem. Ten styl kierowania województwem rzeszowskim nie sprawdził się w okresie kryzysu, który rozpoczął się w PRL w 1975 r. O upadku Kotarby zadecydowała jednak jego chwiejna postawa wobec powstałego w sierpniu 1980 r. związku zawodowego „Solidarność”. Z funkcji pierwszego sekretarza KW PZPR w Rzeszowie zrezygnował 19 listopada 1980 r.Leon Kotarba reached the highest position in the Polish United Workers’ Party’s (PZPR) Rzeszow province in May 1975 thanks to his redecessor’s, Wladyslaw Kruczek’s, support. Kotarba spent most of his time working in the party as Kruczek’s protégé. It is Kruczek who taught him how to manage the apparatus and more. It seems that Kotarba and Kruczek had the same idea for the role of the PZPR in the Polish state and society. This is confirmed by Jozef Tejchma, who thought of Kotarba as a doctrinaire who did not take into account the circumstances of the Rzeszow province. Thus, Kotarba tried to manage the province in a dogmatic way. This type of management of the Rzeszow province did not work out during the crisis that began in the Polish People’s Republic in 1975. Kotarba’s fall, however, was caused by a lack of direct action towards the trade union ‘Solidarity’, founded in August 1980. He resigned from the first secretary position of the Rzeszow province’s PZPR in November 19, 1980