Obraz chirurgii onkoplastycznej piersi w Polsce

Techniki onkoplastyczne i rekonstrukcyjne stanowią podstawowe narzędzia pracy współczesnych chirurgów piersi. Celem badania było ustalenie rodzajów rekonstrukcji onkoplastycznych przeprowadzanych w ośrodkach leczenia raka piersi w Polsce. Drogą e-mailową rozesłano kwestionariusz zawierający 18 pytań do członków Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej oraz Polskiego Towarzystwa Chirurgii Plastycznej, Rekonstrukcyjnej i Estetycznej poprzez ich portale internetowe. Liczba pacjentek z rakiem piersi poddawana operacji sięgała od 120 do 904 rocznie w każdym z ośrodków. Wykonywano głównie operacje oszczędzające pierś (breast conserving surgery - BCS) z wyjątkiem jednego ośrodka (zakres 50 – 70%). Jednoczasową rekonstrukcję piersi (immediate breast reconstruction - IBR) wykonywano w 6-42% zabiegów. Najczęstszym rodzajem IBR była dwuetapowa rekonstrukcja z użyciem ekspandera i wszczepieniem implantu lub jednoetapowa rekonstrukcja przy użyciu implantu z lub bez wszczepienia siatki syntetycznej. Najczęściej wykonywanym zabiegiem odroczonej rekonstrukcji piersi (delayed breast reconstruction - DBR) była dwuetapowa rekonstrukcja z użyciem ekspandera i następnie z wszczepieniem implantu. W żadnym z badanych ośrodków nie wykonywano rekonstrukcji z użyciem wolnego płata. W ośrodku chirurgii plastycznej wykonywano rekonstrukcję z wykorzystaniem płata perforatorów głębokich naczyń nabrzusznych dolnych (DIEP). W ośrodkach onkologicznych wykonywano rekonstrukcje z użyciem płatów uszypułowanych. W wybranych ośrodkach stosowano bezkomórkowe macierze skórne (ADM) oraz przeszczep tkanki tłuszczowej. Oceniono wyniki na podstawie opinii pacjentów (patient-reported outcome measures - PROM) oraz powikłania po zabiegach. Nasze wyniki mogą stanowić podstawę do dalszego doskonalenia umiejętności, akredytacji, zbierania danych i audytu, w tym oceny na podstawie opinii pacjentów. Istnieje również pilna potrzeba rozwiązania problemu nierówności w refundacji procedur w różnych państwach Europy