Rekonstrukcje mikronaczyniowe nosa po rozległych resekcjach z powodu nowotworów złośliwych

Wstęp: Nos jest centralnym i prawdopodobnie najważniejszym narządem twarzy. Zabiegi rekonstrukcyjne tej okolicy wymagają od operatora dużej znajomości anatomii, z uwagi na trójwymiarowy kształt i różnorodność tkanek, które ją tworzą. Brak jest jednolitych standardów postępowania czy algorytmów po rozległych resekcjach. Materiały i metody: W latach 2010–2019 w Klinice Chirurgii Onkologicznej i Rekonstrukcyjnej leczonych z powodu rozległych nowotworów nosa było 48 pacjentów, którzy wymagali po zabiegach resekcyjnych zastosowania wolnych płatów mikronaczyniowych, celem funkcjonalnego i estetycznego zaopatrzenia struktur anatomicznych nosa. Wyniki: U 48 pacjentów do rekonstrukcji nosa zastosowano łącznie 92 wolne płaty mikronaczyniowe, w tym: płat promieniowy u 24 chorych, płat promieniowy z fragmentem kości promieniowej u 14 chorych, płat z małżowiny usznej u 16 chorych, połączenie płata promieniowego z płatem z małżowiny usznej u 7 chorych, podwójny płat z małżowiny usznej u 6 chorych, połączenie płata promieniowego z dwoma płatami z małżowiny usznej u 4 chorych. Całkowitą martwicę wolego płata zanotowano w 4 przypadkach, częściową u 6 chorych. Wnioski: Przedstawione powyżej techniki operacyjne z użyciem wolnych płatów mikronaczyniowych stanowią uznaną metodę postepowania leczniczego i powinny być stosowane w codziennej praktyce chirurga. Opisane w pracy metody z zakresu chirurgii rekonstrukcyjnej pozwalają na uzyskanie optymalnego efektu funkcjonalnego i estetycznego