Depresja pooperacyjna u pacjentów po zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego (CABG) – przegląd literatury

Wstęp: Choroba niedokrwienna serca jest najczęstszą przyczyną śmierci na świecie. Życie pacjentów z defektami naczyń serca może uratować zabieg pomostowania aortalno-wieńcowego (ang. co-ronary artery bypass grafting; CABG). Wiąże się on jednak ze zwiększonym ryzykiem rozwoju depresji po operacji. Materiały i metody: Dokonano przeglądu prac dostępnych na platformie PubMed, opublikowanych po 2011 r., celem przedstawienia wyników najnowszych badań dotykających problematyki depresji po CABG, w tym prac opisujących: przebieg choroby, jej konsekwencje dla rokowań pacjenta oraz leczenie tego schorzenia. Wyniki: Depresja przed i po CABG dotyka 30–40% pacjentów, częściej kobiet. Powstała po zabiegu i nieleczona utrzymuje się wiele lat. Inaczej zachowuje się poziom lęku pacjentów, który to systematycznie obniża się po operacji. Badane są wskaźniki mogące korelować z wystąpieniem u pacjenta depresji pooperacyjnej, w tym: kortyzol, wysokoczułe białko C-reaktywne (ang. high sensitivity C-reactive protein; hsCRP) i biomarkery stresu oksydacyjnego. Występowanie depresji u pacjentów po CABG ma szereg negatywnych konsekwencji. Są to między innymi: słabsza odpowiedź na leczenie, większa szansa na nawrót choroby oraz zwiększona częstość readmisji i śmiertelność. Leczenie pacjentów z tym zaburzeniem polega na stosowaniu leków przeciwdepresyjnych (najczęściej SSRI – ang. selective serotonin reuptake inhibitor) i/lub różnego rodzaju psychoterapii, na czele z terapią poznawczo-behawioralną (ang. cognitive behavioral therapy; CBT). Wnioski: Depresja występująca po CABG obniża jakość życia i pogarsza rokowania pacjentów. Konieczne jest wczesne wykrywanie tego schorzenia po operacji oraz stosowanie leczenia, mając na uwadze zaburzenia ze strony kardiologicznej chorego