Urazy ręki u pacjentów z obrażeniami wielonarządowymi

Urazy ręki i przedramienia są stosunkowo rzadkie u pacjentów z obrażeniami wielonarządowymi; ich częstotliwość jest szacowana na ok. 2–5%. Zwykle nie stanowią zagrożenia życia i dlatego są traktowane jako drugorzędne, ustępując miejsca poważniejszym obrażeniom innych okolic ciała. Jednak powinny one być leczone niezwłocznie po ustabilizowaniu stanu pacjentów, ponieważ zbyt późne ich zaopatrzenie może skutkować poważną dysfunkcją ręki. Celem pracy była analiza częstotliwości występowania, spektrum i metod leczenia urazów przedramienia i ręki wśród pacjentów Centrum Leczenia Urazów Wielonarządowych (CLUW) SPSK 1 w Szczecinie przez 4 lata. Materiał badawczy stanowiły dane medyczne 17 chorych, 11 mężczyzn (65%) i 6 kobiet (35%), w wieku śr. 34 lat (zakres 19–62) leczonych w CLUW, którzy dodatkowo mieli uraz ręki i/lub przedramienia. Najczęstszą składową urazu wielonarządowego, któremu towarzyszył uraz ręki, były: złamania dużych kości (kręgosłup, miednica i kończyny) – 12 przypadków (70%), urazy klatki piersiowej – 11 (65%), twarzoczaszki – 9 (53%), czaszkowo-mózgowe – 8 (47%) i brzucha – 4 (29%). Najczęstszym urazem kończyny górnej było złamanie dalszego końca kości promieniowej – 9 chorych (53%). Dwie chore doznały rozległego zmiażdżenia z oskalpowaniem kończyny górnej, który to uraz był głównym powodem przyjęcia do CLUW. Dziewięciu chorych wymagało leczenia operacyjnego, najczęściej zespolenia kości promieniowej płytką. Wszyscy pacjenci przeżyli. W pracy podkreślono zasadność prawidłowego zaopatrzenia urazów ręki niezwłocznie po ustabilizowaniu stanu chorego z obrażeniem wielonarządowym