Od przypadku do studium przypadku – i z powrotem, albo o poszukiwaniu everymana w badaniach biograficznych

Sociological, qualitative, biographical research is distinguished by its interest in the case. At the same time, this research seeks—often through case studies—to understand or explain supraindividual, repetitive phenomena which are, to some extent, general. In this article, we look at how cases are treated in biographical sociology. We present our own empirical experience, consisting in autobiographical narrative interviews with participants of a nationwide panel survey, who were randomly drawn to the panel many years ago. We show the possible consequences, both methodological and theoretical, of this way of selecting cases, quite unusual for biographical sociology. We wonder whether and to what extent the experience of the “ordinary person,” the Everyman, can be reflected in sociological works based on the biographical method.Socjologiczne jakościowe badania biograficzne wyróżnia zainteresowanie przypadkiem. Jednocześnie dąży się w nich – często za pośrednictwem studium przypadku – do zrozumienia lub wyjaśnienia zjawisk ponadindywidualnych, powtarzalnych, do pewnego stopnia ogólnych. W artykule przyglądamy się sposobowi traktowania przypadków w socjologii biograficznej. Przedstawiamy własne doświadczenia empiryczne, polegające na przeprowadzeniu autobiograficznych wywiadów narracyjnych z uczestnikami ogólnopolskiego, panelowego badania surveyowego, którzy zostali do niego przed laty wylosowani. Pokazujemy, jakie konsekwencje – metodologiczne i teoretyczne – może mieć taki, nietypowy dla socjologii biograficznej, sposób doboru przypadków. Zastanawiamy się, czy i do jakiego stopnia doświadczenie „zwykłego człowieka”, everymana, może zostać odzwierciedlone w pracach socjologicznych opartych na metodzie biograficznej