Sándor Márai seeing cities (reconnaissance)

W artykule interesuje mnie sposób przedstawiania miast węgierskich, włoskich i amerykańskich widzianych oczyma podróżnika i emigranta, wielkiego mistrza prozy XX wieku, Sándora Máraia, określanego mianem pisarza miejskiego. Wypowiada się on w różnych formach: dzienniku, wspomnieniach, szkicach z podróży, felietonach i powieściach. Dzieli miasta na swojskie, rodzime (Kassa, Budapeszt) i obce (amerykańskie, np. Nowy Jork), a do postrzegania w kategoriach swojskości pretendują też miasta włoskie (Posillipo, Neapol). Dla Máraiowskich ujęć charakterystyczny jest zabieg antropomorfizacji i animizacji miast, a także uwrażliwienie sensualne i zdolność syntetycznego określenia ich odrębności.In the article I am interested in the way of presenting Hungarian, Italian and American cities seen through the eyes of a traveler and emigrant, the grand master of prose of the twentieth century, Sándor Márai, known as the city writer. He expresses himself in various literary forms: journal, memoirs, travel sketches, columns and novels. He divides the cities into familiar, native (Kassa, Budapest) and foreign (American, e.g. New York). To be perceived in terms of familiarity pretend also the Italian cities (Posillipo, Naples). A characteristic literary device for Márai is the anthropomorphisation of the cities, as well as the sensory sensitization and the ability to synthetically define their distinctiveness