On covert and overt sayers: A pragmatic-cognitive study into Barack Obama’s presidential rhetoric of image construction and (de)legitimisation

This article aims to investigate narrative reports based on the use of reported speech frames from a pragmatic-cognitive perspective. As rhetorical means of image creation and (de)legitimisation, they are frequently employed to represent utterances that constitute integral elements of short narratives incorporated into American presidential speeches. This paper’s main objective is to propose an original taxonomy of sayers, namely speakers of words reported (Halliday 1981, 1985; Vandelanotte 2006) in political discourse and to investigate their potential for self- and other-presentation and (de)legitimisation of one’s stance, actions and decisions. The data used for illustrative purposes comprise extracts from Barack Obama’s speeches delivered during his presidency (2009 and 2016) and have been selected from a bigger corpus of 125 presidential speeches by three American presidents: Barack Obama, Bill Clinton and John F. Kennedy. Findings in this study indicate that specific sayer types have greater potential for effective image formation and contribute to (de)legitimisation of events.Celem badania, którego rezultaty omawia niniejszy artykuł, jest analiza zjawiska raportów narracyjnych (opartych o mowę zależną i niezależną) stosowanych w przemówieniach politycznych z perspektywy pragma-kognitywnej. Wspomniane struktury są często wykorzystywane dla przytoczenia wypowiedzi stanowiących integralną część krótkich form narracyjnych w amerykańskim dyskursie przemówień prezydenckich w celu kreowania wizerunku oraz sankcjonowania działań i decyzji politycznych. Głównym zadaniem artykułu jest zaproponowanie oryginalnej taksonomii mówiących (ang. sayer), tj. mówców (ang. speaker), którym przypisuje się przytaczaną wypowiedź (por. Halliday 1981, 1985; Vandelanotte 2006) oraz określenie potencjału wybranych kategorii mówiących w zakresie zarówno prezentacji wizerunku własnego i innych, jak i legitymizacji wydarzeń i opinii mówcy. Materiał badawczy wykorzystany w artykule w celu zilustrowania omawianych procesów językowych pochodzi z przemówień prezydenckich Baracka Obamy wygłoszonych w latach 2009-2016 i stanowi część korpusu składającego się z 125 przemówień trzech amerykańskich prezydentów: Baracka Obamy, Billa Clintona oraz Johna Kennedy’ego