Polish veterans of the Hungarian Revolution (1848-1849) as commanders of the January uprising (1863-1864)

Weterani Węgierskiej Wiosny Ludów (1848-1849) dowodzili kilkunastoma oddziałami zbrojnymi Powstania Styczniowego. Na personalnych przykładach przeanalizowano sztukę wojenną kilku kategorii insurekcyjnych dowódców z tego proweniencyjnego kręgu: a) wyróżniających się udanymi kampaniami; b) na dobrym poziomie, lecz znanych z jednego samodzielnego starcia; c) stopniowo nabywających doświadczenia; d) tych, którym okoliczności uniemożliwiły zademonstrowanie pełni umiejętności; e) budzących wielkie oczekiwania i okazujących się wielkim rozczarowaniem.Veterans of the Hungarian so-called Spring of Nations (1848-1849) commanded over a dozen armed units in the January Uprising. The military art in several categories of the insurgent commanders from this background is analyzed on personal examples: a) being distinguished by successful campaigns; b) of a good level, but famous for one unaided confrontation; c) gradually gaining experience; d) being prevented by circumstances from demonstrating their full skills; e) having raised high expectations yet turning out a great disappointment.