Garlic - a cure-all for cardiovascular diseases?

Czosnek to roślina znana i wykorzystywana od wieków ze względu na liczne właściwości lecznicze. W starożytności stosowany był na bóle głowy, ukąszenia, czy choroby serca. Czosnek pospolity należy do rodziny Liliaceae. W ciągu doby powinno się spożywać około 4 g czosnku, spożycie nadmiernej ilości czosnku prowadzi do wystąpienia działań niepożądanych, np. bólów brzucha. Aczkolwiek czosnek wykazuje wiele działań pozytywnych, leczniczych m.in. w układzie sercowo-naczyniowym. Czosnek pospolity obniża poziom cholesterolu, ciśnienie krwi, hamuje tworzenie się agregatów płytek krwi. Ponadto czosnek pospolity posiada właściwości antybakteryjne, przeciwwirusowe oraz przeciwgrzybiczne. Czosnek pospolity zawiera liczne związki siarki, które w dużej mierze odpowiadają za jego właściwości biochemiczne. Przeważająca część tych związków zawiera grupę allilową (-C3H5). Wśród najważniejszych związków zawierających siarkę wyróżnia się: allinę (sulfotlenek S-allilocysteiny), allicynę (tiosulfinian dialilu), metantiosulfinian allilu, disiarczek diallilu, trisiarczek diallilu, trisiarczek allilometylowy, S-allilomerkaptocysteinę, ajoen, S-allilocysteinę. Czosnek pospolity jest naturalnym i bogatym źródłem siarkowodoru (H2S). Ostatnie badania wskazują, że wiele właściwości leczniczych czosnku pochodzi właśnie z H2S. Siarkowodór jest wytwarzany z allicyny i jej pochodnych: dwusiarczki diallilu i trisiarczku diallilu. Ponadto substratami do wytwarzania H2S są różne pochodne cysteiny. Siarkowodór bierze udział w wielu szlakach przekazywania sygnałów komórkowych, m.in. wykazuje działanie rozszerzające naczynia krwionośne, ochronne przed stresem oksydacyjnym, hamujące agregację płytek krwi i adhezję do białek adhezyjnych. Czosnek wykazuje więc właściwości przeciwmiażdżycowe i przeciwutleniające w układzie sercowo-naczyniowym. Ponadto wpływa on na produkcję tlenku azotu. Czosnek pospolity chroni przed zaburzeniami lipidowymi. Badania sugerują, że długotrwałe podawanie czosnku zmniejsza ryzyko chorób układu krążenia.Garlic is a plant commonly known from centuries owing to its numerous healing properties. In antiquity, garlic has been used for headaches, bites, and heart diseases. It is a plant of the Liliaceae family. Daily intake should oscillate about 4 grams. Excessive garlic consumption leads to side effects such as abdominal pains. However, garlic exerts many positive healing effects, for instance in the cardiovascular system: decrease of cholesterol level and blood pressure, and inhibits the formation of blood platelet aggregates. In addition, garlic has antibacterial, antiviral and antifungal properties. A large number of sulfur containing compounds present in garlic is held responsible for its biochemical functions. The vast majority of them contains an allyl group (-C3H5). Among the major sulfur-containing compounds can be distinguished: allin, allicin, allyl-metane- thiosulfinian, diallyl disulfide, diallyl trisulfide, allyl trisulfide, s-allyl mercaptocysteine, ajoen, S-allyl cysteine. Garlic is therefore the natural and rich source of hydrogen sulfide (H2S). Recent studies show that many medicinal applications of garlic come from H2S derived from allicin and its derivatives, diallyl disulfide and diallyl trisulfide. Furthermore, substrates for the production of H2S are various derivatives of cysteine. Hydrogen sulfide takes part in a number of cellular signal transduction pathways. It exerts vasodilation action, protects cells from oxidative stress, inhibits platelet aggregation and adhesion to the adhesive proteins. In the cardiovascular system, garlic has anti-atherosclerosis and anti-oxidant properties. It influences also production of nitric oxide and protects from lipid disorders. Present studies suggests that long-term administration of garlic reduces the risk of cardiovascular diseases