Planistyczne narzędzia kształtowania i ochrony krajobrazu miejskiego - poznańskie doświadczenia wobec zmian prawnych po 2003 r.

Istotnym czynnikiem instrumentem kształtowania i ochrony krajobrazu miejskiego są narzędzia planowania przestrzennego w postaci aktów prawa miejscowego (miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego) i aktów polityki przestrzennej gminy (studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy). System planowania przestrzennego w Polsce determinuje rolę dokumentów planistycznych w zakresie ochrony krajobrazu przyrodniczego i kulturowego miasta, a także wpływa na praktykę tworzenia tych dokumentów. Przyjrzymy się następującym kwestiom: Jakie zapisy stosowane są w planach miejscowych i studium w celu ochrony i kreowania krajobrazu? Jak zapisy obowiązujących planów wpłynęły na krajobraz miejski? Jak zmieniał się krajobraz miejski na terenach nieobjętych planami miejscowymi? Wymienione zagadnienia ochrony i kształtowania krajobrazu miejskiego przeanalizowano na przykładzie wybranych miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego w Poznaniu. Przedmiotem analizy były zapisy planów dotyczące ochrony krajobrazu, w szczególności ograniczenia zabudowy oraz ochrony terenów zieleni i cennych przyrodniczo. Zbadano też strukturę obowiązujących i uchwalanych planów pod kątem ich roli ochronnej. Przeanalizowano także sposoby ochrony krajobrazu w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta. Podjęte obserwacje pokazują niezbędną rolę miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego do ochrony miejskiego krajobrazu, zwłaszcza ochrony terenów cennych krajobrazowo przed niekontrolowaną zabudową. Uwarunkowania prawne wpływają z kolei na praktykę tworzenia dokumentów planistycznych, zarówno w zakresie stosowanych zapisów, jak i priorytetów polityki przestrzennej miasta