From Encounter to Cognition: On Karol Wojtyła’s Song of the Hidden God

Artykuł przedstawia teologię zawartą we wczesnym utworze poetyckim Karola Wojtyły–Jana Pawła II Pieśń o Bogu ukrytym z roku 1944. Wiersz zawiera opis i analizę wielu wymiarów ludzkiego spotkania z Bogiem. Opierając się na analogicznym charakterze wiedzy teologicznej, autor opisuje chrześcijańskie doświadczenie Boga przez odniesienie do naturalnego doświadczenia człowieka, szczególnie zaś doświadczenia morza, światła i słońca. Wewnętrzna dynamika spotkania z Bogiem opisana jest przez Wojtyłę jako przejście od naturalnego pragnienia i poznania do wiedzy uzyskanej przez wiarę i ostatecznie do wiedzy uzyskanej przez miłość. Ten rozwój prowadzi osobę ludzką od samotności poznającego podmiotu do doświadczenia przyjaźni z Bogiem, które opisane jest przez Wojtyłę przez odniesienie do mistycznej teologii św. Jana od Krzyża. Dla każdego chrześcijanina to spotkanie z Bogiem zaczyna się i kulminuje w porządku sakramentalnym, szczególnie w sakramentach chrztu i eucharystii.The article presents the theology of the early poem of Karol Wojtyła/John Paul II Song of the Hidden God from 1944. The poem contains a description and analysis of the many dimensions present in the human encounter with God. Respecting the analogical nature of theological knowledge, the author describes the Christian experience of God using the natural experience of man, especially of: the sea, the light, and the sun. The internal dynamics of the encounter with God is described by Wojtyła as a transition from natural longing and natural cognition to a knowledge through faith, and finally to a knowledge through love. This development leads the human person from a solitude of the cognizing subject to an experience of friendship with God which is described by Wojtyła in terms of the mystical theology of Saint John of the Cross. For every Christian this encounter with God starts with and culminates in the sacramental order, especially in the sacraments of baptism and Eucharist