Hunting rights – unnamed institution of Polish hunting law

Przedmiotem artykułu jest „prawo polowania”, rozumiane jako prawo podmiotowe do polowania na określonym gruncie. Pomimo iż określenie to nie jest używane przez ustawę Prawo łowieckie, to prawo polowania, jako instytucja prawa łowieckiego, nadal istnieje na gruncie tej ustawy. Przysługuje ono państwu (a właściwie Skarbowi Państwa). Świadczą o tymprzede wszystkim te przepisy ustawy, które określaja, kto wydzierżawia obwody łowieckie i komu przypada czynsz dzierżawny. Jeśli chodzi o konstrukcję prawa polowania to ma ono wiele cech prawa rzeczowego. Mimo więc, że prawo polowania nie należy do żadnej z trzech kategorii praw rzeczowych wyróżnionych w ich systematyce –prawo własności, prawo użytkowania wieczystego i ograniczone prawa rzeczowe, należy stwierdzić,że jest ono quasi prawem rzeczowym. The present article deals with hunting rights understood as a subjective right to hunt on a given territory. It is the thesis of the present study that even though not named, hunting rights, as a legal institution, exist in Polish hunting law currently in force. This is evidenced by the fact that certain of its other institutions, in particular hunting preserve and hunting lease, rely upon this concept and cannot be properly understood without it. The present analysis tests the premise that hunting rights are real rights (iura in rem). Although they are not included in the list of the real rights mentioned in the Civil Code, they nevertheless have the characteristics of real rights. As hunting rights have the characteristics of real rights, but cannot be treated as such for the formal reason indicated above, it is proposed that they be considered quasi rights