Spór Natury z Kulturą w Heptameronie

Autorka porównuje motyw mal mariée w jego oryginalnej, średniowiecznej postaci z modyfikacją, jakiej uległ w Heptameronie. Autorka zauważa, że nauka moralna płynąca z liryzmu średniowiecznego głosi, że miłość zgodna z prawami natury jest zgodna również z moralnością. Dlatego u bohaterek średniowiecznych nie ma rozdarcia między pierwiastkiem duchowym a biologicznym. Natomiast napięcie to, a raczej rozdarcie między biologiczną i psychologiczną potrzebą miłości i akceptacji a nakazami moralności wynikającej z religii chrześcijańskiej jest wyraźne u bohaterek Heptameronu. Wszystkie różnice w postępowaniu bohaterek średniowiecznych i bohaterek nowel z XVI w. wynikają z dwu różnych systemów wartości. O ile w liryce średniowiecznej biologia jest źródłem miłości, a zaspokojenie fizyczne jej celem, o tyle w Heptameronie najwyższą wartością jest cnota, a nie szczęście - lub raczej pogodzenie szczęścia i cnoty. W liryce średniowiecznej miłość sytuuje się w sferze natury, natomiast w Heptameronie zarówno małżeństwo, jak i miłość sytuują się w sferze kultury, a dokładnie w sferze sacrum