Rywalizacja dwóch księżniczek: Elżbieta Tudor tłumaczką Małgorzaty z Nawarry

W 1531 r. opublikowany został poemat Małgorzaty z Nawarry, Miroir de l'âme pécheresse, zaś pierwszego wznowienia doczekał się w 1533 r., kiedy rodziła się Elżbieta Tudor, córka Henryka VIII, króla Anglii i jego drugiej żony, Anny Boleyn, przyszła tłumaczka poematu Małgorzaty. Niniejszy artykuł składa się z dwu części: historycznej i filologicznej. W pierwszej Przedstawia Autor fragment burzliwych dziejów Anglii, w których przyszło żyć Elżbiecie Tudor. Ten okres wzmożonej walki z heretykami wpłynął na treści i kierunek wykształcenia, jakie otrzymała młoda księżniczka. Dlatego też tłumaczenie Miroir de l’âme pécheresse Podejmuje ona w klimacie ortodoksji zaszczepionej przez mistrzów. Druga część artykułu stanowi porównanie obydwu tekstów. Cytaty biblijne przełożone zostały w zgodzie z „autoryzowaną”, luterańską wersją Pisma Świętego. Znacznym osiągnięciem Elżbiety jest uchwycenie atmosfery i idei przewodniej dzieła Małgorzaty, w którym przecież Metaforyce służącej określeniu duszy chrześcijańskiej wiele brakuje do spójności. Rozpatrując kilka przykładów nieścisłości, opuszczeń lub modyfikacji w stosunku do oryginału, Autor wnioskuje, że przekład Elżbiety Tudor dość wiernie oddaje przesłanie poematu Małgorzaty, przede wszystkim jednak świadczy o doniosłości utworu królowej z Nawarry, dostrzeganej nie tylko we Francji, ale również w Anglii i całej Europie