Miejsce i rola świeckiej prozy narracyjnej w kulturze literackiej Rusi XVII - pierwszego trzydziestolecia XVIII wieku

W ostatnich latach wydobyto z archiwów pokaźną stosunkowo liczbę nie znanych dotąd zabytków staroruskiej prozy narracyjnej XVII - pocz. XVIII w., co stworzyło aurę sprzyjającą powstaniu przeświadczenia o wiodącej roli tego typu piśmiennictwa w kulturze literackiej Rusi omawianego okresu. Autorka natomiast stara się pokazać, że wprawdzie liczba powstałych wówczas staroruskich utworów, które można zakwalifikować do rzędu świeckiej belletrystyki, jak i tłumaczeń tego typu tekstów, jest większa niż w stuleciach poprzednich, jednakże zarówno możliwości ich rozpowszechnienia ograniczone poprzez brak dostępu do druku i nieprzychylność kręgów cerkiewnych, jak i kompetencje kulturowe czytelników nawykłych do lektury zupełnie innego typu nie pozwalają mówić o wykształceniu się szerszego grona odbiorców belletrystyki wcześniej niż w drugiej połowie XVIII w