Adolescent behavioural eating disorders

Eating disorders such as anorexia nervosa, atypical anorexia, bulimia nervosa belong to the behavioural and psychiatric disorders especially common in adolescents during the puberty period. The girls aged 14‑18 years old constitute the risk group for anorexia nervosa with the tendency to affect even the younger girls. Eating disorders are characterized by body dissatisfaction related to the overvaluation of the thin body ideal associated with dysfunctional patterns of cognition and weight control behaviours that results in significant medical, psychological and social complication. The important factor for initiating the onset of eating disorders is dysfunctional family background: controlling and with high expectations and demands mother and the certain personality traits of the adolescent such as low esteem, high ambition, perfectionism, perseverance, determination. The first symptoms of anorexia nervosa are often unnoticeable. They began with gradual elimination of the chosen food products e.g. sweets, bread, meat and introduction of “healthy” or “fit“ eating patterns to the daily diet routine. During the initial phase of the disease the food restriction plays the corroborant role giving the anorectic patient the feeling of full control, satisfaction and even sense of the success. Patient with bulimia nervosa are often undiagnosed because there is no spectacular and evident reduction of the body mass. The half of the patients with anorexia demonstrate the suicidal thoughts and suicidal attempts. The majority of them shows the self.destructive behaviours. The treatment of eating disorders comprise the permanent and complex psychiatric therapy including the individual and family psychotherapy together with nutritional treatment. There is clear correlation between the duration of the disorder and the prognosis. The earlier diagnose is established, the better prognosis for the effective treatment is achieved.Zaburzenia odżywiania o typie jadłowstrętu psychicznego, jadłowstrętu atypowego oraz bulimii zgodnie z aktualną wiedzą medyczną należą do poważnych zaburzeń psychicznych występujących u młodzieży w okresie dojrzewania. Na zachorowanie najbardziej narażone są dziewczęta w wieku 14‑18 lat (w przypadku anoreksji), z tendencją do obniżania dolnej granicy wieku. Przyczyną tych zaburzeń jest nie tyle dążenie do uzyskania szczupłej sylwetki, ile zespół wielu czynników wpływających na rozwój emocjonalny dziecka, proces separacji – indywidualizacji, poczucie własnej wartości, akceptacja siebie i swojego ciała. Bardzo istotną rolę w rozwoju zaburzeń odżywiania u młodzieży odgrywają: dysfunkcja systemu rodzinnego, nadmiernie kontrolująca matka, stawiająca wysokie wymagania, oraz charakterystyczne cechy osobowości chorego, między innymi wygórowana ambicja, perfekcjonizm, silna wola, determinacja w dążeniu do osiągnięcia celu. Objawy jadłowstrętu psychicznego pojawiają się zazwyczaj skrycie, najczęściej rozpoczynają się od stopniowej rezygnacji z wybranych pokarmów z diety, np. słodyczy, pieczywa, mięsa, wprowadzania zasad „zdrowego żywienia” itp. W początkowej fazie choroby ograniczanie jedzenia pełni funkcję czynnika wzmacniającego, dającego chorej poczucie kontroli, satysfakcji czy nawet sukcesu. Zachowania bulimiczne przez długie miesiące pozostają niezauważone przez otoczenie chorego, gdyż najczęściej nie dochodzi do utraty masy ciała. U ponad połowy osób cierpiących na anoreksję pojawiają się myśli suicydalne oraz próby samobójcze, znaczna część chorych podejmuje także zachowania autodestrukcyjne. Leczenie pacjentów z zaburzeniami odżywiania jest długotrwałe. Oprócz prawidłowo prowadzonej terapii żywieniowej konieczne są stała opieka psychiatryczna, psychoterapia indywidualna, psychoedukacja opiekunów oraz terapia rodzinna. Ponieważ istnieje bezpośrednia zależność między czasem trwania choroby a możliwościami skutecznej terapii, bardzo ważne jest wczesne rozpoczęcie leczenia