Obstetric complications after assisted reproductive technology

Since the first live birth resulting from in vitro fertilization (IVF), there has been a dramatic rise in the number of infants born as a result of this technology. Assisted reproductive technologies (ART) are now widely used in the treatment of human infertility. It is likely that well over 1 million babies have been born worldwide using ART. The majority of perinatal morbidity after assisted reproductive technology is due to multiple pregnancies. In United States and Europe even 30% of twins are conceived by IVF, intracytoplasmic sperm injection (ICSI), or frozen embryo replacement (FER). ART carries a significantly increased risk of multiple pregnancies, which are associated with a higher rate of prematurity and low birth weights, and carry well‑established risks of morbidity to the child. Many recent studies have suggested also that even singleton pregnancies are at increased risk for preterm birth, low birth weight, congenital anomalies, perinatal mortality and several other pregnancy‑related complications. In addition, it has been shown that the infertility characteristics of the parents may influence the perinatal outcome. Finally, procedural factors related to fertility treatments themselves may confer health risks to ART children. These include the artificial induction of ovulation with the possibility of changes in follicle milieu and oocyte structure, exposure of sperm and embryos to in vitro environments which might change their natural function, freezing and manipulation of oocytes and embryos.Od czasu, kiedy na świat przyszło pierwsze dziecko urodzone w wyniku zapłodnienia pozaustrojowego, gwałtownie wzrasta liczba dzieci poczętych przy zastosowaniu technik rozrodu wspomaganego. W chwili obecnej są one szeroko stosowane w leczeniu niepłodności. Szacuje się, że na całym świecie w ten sposób urodziło się dotychczas blisko milion noworodków. Główną przyczynę powikłań związanych z rozrodem wspomaganym stanowią ciąże mnogie. W USA i Europie nawet około 30% bliźniąt zostaje poczętych w wyniku zapłodnienia pozaustrojowego, mikroiniekcji plemnika do komórki jajowej lub transferu zarodka mrożonego. Metody te wiążą się niestety ze zwiększonym ryzykiem uzyskania ciąż mnogich, a co za tym idzie – ze wzrostem ryzyka wcześniactwa, niskiej masy urodzeniowej, a także śmiertelności okołoporodowej dzieci. Niektóre publikowane ostatnio badania wskazują również, że także ciąże pojedyncze będące wynikiem zastosowania technik wspomaganego rozrodu częściej powikłane są porodem przedwczesnym, niską masą urodzeniową noworodka, wadami wrodzonymi u dzieci, zwiększoną śmiertelnością okołoporodową noworodków oraz innymi ciężkimi powikłaniami położniczymi. Ponadto wykazano, że same czynniki decydujące o niepłodności u rodziców mogą wpływać na występowanie powikłań w czasie ciąży i porodu. W końcu także sama procedura związana z zapłodnieniem pozaustrojowym niesie ryzyko powikłań u poczętych w ten sposób dzieci. Należy tu wspomnieć o sztucznej indukcji owulacji, która może wpłynąć na środowisko wewnątrz pęcherzyków oraz struktury oocytu, ekspozycji zarówno nasienia, jak i embrionów na czynniki zewnętrzne, co może prowadzić do zaburzenia ich naturalnej funkcji, jak również zamrażaniu i manipulowaniu przy oocytach i embrionach, między innymi w czasie diagnostyki preimplantacyjnej