Losy szczątków zmarłych i relikty wyposażenia grobowego czeskich władców i członków ich rodzin

Prague Castle was the most important burial site of the Czech rulers and their relatives. The graves are located in the Church of the Virgin Mary, in St. George Church and Convent, and, in the greatest numbers in the St. Vitus Cathedral. Reliquary tombs of the most important Czech patron saints are also located at Prague Castle – in St. George Basilica, in St. Vitus Cathedral and in All Saints Church. We also know the graves of 12 Prague bishops that are located in the St. Vitus Cathedral. The majority of the aforementioned graves have been opened several times in the past for a variety of reasons, that caused various problems, the most serious of which involved the confusion of relics. The first systematic anthropological investigations were conducted at the beginning of the 20th century. The remains of nearly all historical personalities buried at Prague Castle were available for another anthropological study conducted in the 1960s. Currently, the research continues with modern nature science analyzes. In the past, removed grave goods did not receive proper care for the most part, mainly due to a lack of understanding as to what constituted correct procedures for handling artefacts deposited for years in the unsuitable conditions of graves and tombs. The grave goods themselves were often restored in an inappropriate manner. The restoration situation improved significantly after the establishment of restoration and conservation workshops in 2000. The opening of graves is problematic and, from an ethical point of view, should be performer only to a very limited extent. Necessary construction work is a common reason for disruption, and in this case remains should be treated with respect. And if grave goods are removed, they must be cared for in a proper manner, as these artefacts are often irreplaceable heritage whose scientific study is a legitimate pursuit. The mere lust for knowledge, often connected with efforts to generate sensation, does not entitle us to disturb the resting place of our ancestors with ill-considered interventions.Zamek Praski był najważniejszym miejscem pochówku czeskich władców i ich krewnych. Groby znajdują się w kościele Matki Boskiej, w kościele i klasztorze pod wezwaniem św. Jerzego oraz, najliczniej, w katedrze św. Wita. Grobowce z relikwiami najważniejszych świętych patronów Czech również znajdują się na Zamku Praskim w bazylice św. Jerzego, katedrze św. Wita oraz kościele Wszystkich Świętych. Wiemy także o grobach dwunastu praskich biskupów w katedrze św. Wita. Większość wspomnianych grobów otwierano już kilkukrotnie w przeszłości z różnych powodów, co przysporzyło różnego rodzaju problemów, spośród których najpoważniejszym było mylenie relikwii. Pierwsze systematyczne badania antropologiczne przeprowadzono na początku XX w. Szczątki niemal wszystkich postaci historycznych pochowanych na Zamku Praskim zostały udostępnione do innego badania antropologicznego przeprowadzonego w latach 60. XX w. Obecnie trwają dalsze badania obejmujące nowoczesne analizy w zakresie nauk przyrodniczych. Wydobyte w przeszłości wyposażenie grobowe w większości przypadków nie było należycie traktowane głównie ze względu na brak świadomości prawidłowych procedur postępowania z artefaktami, które wiele lat spędziły w nieodpowiednich warunkach panujących w grobach i grobowcach. Wyposażenie grobowe często było konserwowane w nieprawidłowy sposób. Poziom konserwacji znacznie wzrósł po tym, jak w 2000 r. powstały warsztaty renowacyjno-konserwatorskie. Otwieranie grobów jest problematyczne, a biorąc pod uwagę kwestie etyczne, powinno do niego dochodzić wyłącznie w ograniczonym zakresie. Częstym powodem są konieczne prace budowlane i w takich przypadkach należy okazywać szczątkom należyty szacunek. Z kolei z wydobywanym wyposażeniem grobowym należy postępować we właściwy sposób, gdyż artefakty te często stanowią niezastąpione dziedzictwo, które należy poddawać naukowym analizom. Sam głód wiedzy, często związany z próbą wywołania sensacji, nie upoważnia nas do zakłócania miejsc pochówku naszych przodków nieprzemyślanymi działaniami