Metachromatic leukodystrophy (MLD). Description of case with late form of disease

Metachromatic leukodystrophy (MLD) is one of the genetically conditioned diseases of autosomal recessive inheritance, and is characterized by arylsulphatase A deficiency (ARSA) and the accumulation of metachromatic deposits (sulphatides) in the nervous system and internal organs. As a consequence, defuse demyelinisation in the brain and peripheral nerves take place. There are 4 clinical forms that vary by the age at onset: early infantile form, late infantile form, juvenile form and late-onset form. Reduction of the activity of ARSA is the result of the disorder of the gene placed on the long arm of chromosome 22.13. The disturbances can have the character of mutation, deletion or nonsense mutation. Neurochemical research has enabled the isolation of sulphatase from the insufficiency of ARSA activity, being the result of the insufficiency of several kinds of sulphatase and the consequence of the ARSA protein activator insufficiency. The basic diagnostic criteria are the revealing of the presence of metachromatic deposits or increased content of sulphatides in cells and in systemic fluids, and also proving a significant decrease of ARSA activity in leukocytes (of the culture of fibroblasts and in urine). In the clinical picture, polyneuropathy, muscular weakness, muscle hypotomy, astigmatism, speech impairment of the type dysartia, bulbar signs, optic nerve atrophy, intellectual function impairment and epileptic fits usually are dominant symptoms. There are no known effective treatment methods. One can only hope that therapeutic progress will be achieved in the field of gene therapy.Leukodystrofia metachromatyczna (MLD) należy do chorób uwarunkowanych genetycznie, dziedziczonych w sposób autosomalny recesywny. Istota choroby polega na niedoborze arylosulfatazy A (ARSA) i gromadzeniu w układzie nerwowym i narządach wewnętrznych złogów metachromatycznych, czyli sulfadytów. W następstwie dochodzi do powstania rozlanej demielinizacji w mózgu oraz nerwach obwodowych. Wyróżnia się 4 postacie kliniczne, w zależności od wieku zachorowania: postać wczesnodziecięcą, późnodziecięcą, młodzieńczą i późną. Obniżenie aktywności ARSA jest następstwem nieprawidłowości genu umiejscowionego na długim ramieniu chromosomu 22.13. Zaburzenia mogą mieć charakter mutacji, delecji, mutacji typu nonsense. Badania neurochemiczne pozwoliły na wyodrębnienie sulfatydozy z niedoboru aktywności ARSA będącego wynikiem deficytu kilku sulfataz oraz następstwem niedoboru aktywatora białkowego ARSA. Podstawowym kryterium diagnostycznym jest wykazanie obecności złogów metachromatycznych lub podwyższonej zawartości sulfatydów w komórkach i płynach ustrojowych, a także stwierdzenie znacznego obniżenia aktywności ARSA w leukocytach, w hodowli fibroblastów i moczu. W obrazie klinicznym najczęściej dominują objawy polineuropatii, osłabienia i hipotonii mięśni, niezborność, zaburzenia mowy o typie dyzartrii, objawy opuszkowe, zanik nerwów wzrokowych, upośledzenie funkcji intelektualnych oraz napady padaczkowe. Nie są znane skuteczne metody leczenia. Można mieć nadzieję, że uda się osiągnąć postęp leczniczy drogą terapii genowej