Czy Tradycja apostolska jest dokumentem rzymskim?

The so-called Apostolic Tradition is usually considered an element of the history of the liturgy of the Roman Church. This conviction lays ultimately on two presuppositions: on the attribution of the Apostolic Tradition to St. Hippolytus of Rome and on the presence of two postbaptismal anointings in the baptismal ritual of Apostolic Tradition, which is peculiar exclusively to the Roman liturgy. However, none of these presuppositions is certain. The arguments for St. Hippolytus’ authorship are so weak, that this attribution must be considered highly improbable. The presence of two postbaptismal anointings in the Apostolic Tradition can be explained by the complexity of its baptismal ritual which seems to be a conflation of different traditions. On the other hand, the Roman tradition of two postbaptismal anointings is probably due to the episcopal prerogative to administer the confirmation and to the concession given to presbyters to anoint the neophytes with the chrism at the baptisms administered by them. This presbyteral chrismation was afterwards extended to every baptism. Consequently, the origins of the Apostolic Tradition are far from certain and its Roman provenance is by no means proved.Tzw. Tradycja apostolska jest zwykle traktowana jako element historii liturgii Kościoła w Rzymie. Przeświadczenie to opiera się ostatecznie na dwóch przesłankach: na przypisaniu dokumentu św. Hipolitowi Rzymskiemu oraz na fakcie obecności w rytuale chrzcielnym Tradycji apostolskiej dwóch namaszczeń pochrzcielnych, co jest specyfiką rytu rzymskiego. Żadna z tych przesłanek nie jest pewna. Przypisanie Tradycji apostolskiej Hipolitowi Rzymskiemu opiera się na tak wątpliwych argumentach, że musi zostać uznane za niezwykle mało prawdopodobne. Obecność dwóch namaszczeń pochrzcielnych w Tradycji apostolskiej jest prawdopodobnie skutkiem kompilacyjnego charakteru jej rytuału chrzcielnego, zaś dwa namaszczenia w rycie rzymskim można wytłumaczyć jako skutek zastrzeżenia bierzmowania dla biskupa oraz udzielenia prezbiterom zezwolenia na namaszczanie neofitów podczas chrztu udzielanego pod nieobecność biskupa. Namaszczenie neofity przez prezbitera stało się z czasem regułą przy każdym chrzcie. Pochodzenie Tradycji apostolskiej jest zatem niepewne, jej powiązanie z Kościołem w Rzymie nie jest udowodnione