Logiczny charakter zdań wyobraźniowych, ich semantyka i ontologia

Wbrew stanowisku Kazimierza Ajdukiewicza można bronić pogłdu, że zda-nie ma charakter logiczny nie dopiero wtedy, gdy ma wartość logiczny, lecz już wtedy, gdy ma treść dającę się wytłumaczyć w innych zdaniach. Taki jest przypadek spotykanych w literaturze pięknej zdań wyobraźniowych, które w przeciwnym razie trzeba uważać za ulomne logicznie, a ich niedosłow-ność za logiczny wadliwość. Nazwijmy posiadanie treści przez zdanie funkcją konotacyjnę a posiadanie odniesienia w świecie rzeczywistym funkcją denotacyjną. Wówczas zdania wyobraźniowe nalezą do zdań branych w funkcji konotacyjnej. Z ogólu tych zdań wyróżnia zdania wyobraźniowe ich dodat-kowa funkcja pragmatyczna, jaką jest sugestywność estetyczna. Wygodnie jest umieścić semantykę zdań wyobraźniowych w platohskiej ontologii trzech światów, w której świat pierwszy (fizyczny) składa się z rzeczy w pewnych sta-nach, świat drugi (psychiczny) z ludzkich przeżyć wewnętrznych, świat trzeci (logiczny) ze znaczeh slów. To właśnie ze znaczeniami slów naszego języka możemy utożsamić konotacje. Jako poboczną dyrektywę metodologiczną dla ontologii trzech światów warto jest przyjąć tezę reizmu, która pozwala redu-kować światy „trzeci” i „drugi” do bytów podstawowych świata pierwszego - rzeczy