On the Fight against Beggary and Vagrancy within the Second Republic of Poland (1918–1939). A legal and historical study

The subject of this article is the legal issues related to combating beggary and vagrancy in Poland during the interwar period. The author presents and compares the Russian, Prussian (and later German), and Austrian criminal rules which were in force in Poland in the 19th and early 20th centuries. She clarifies how the partitioning states ordered beggars and vagrants to be punished on Polish land. The author explains that many representatives of the Polish legal doctrine and legal practice expressed the view that these ‘dregs of society’ suffer from psychophysical degeneration. She analyses when and how the issue of begging and vagrancy came to be of interest to the legislature in the Second Polish Republic. The author assesses the anti-begging rules issued in interwar Poland as quite strict and repressive. She presents not only legal provisions and doctrinal views, but also statistical data from 1924–33.Przedmiotem artykułu są zagadnienia prawne związane ze zwalczaniem żebractwa i włóczęgostwa w Polsce międzywojennej. Autorka przedstawia i porównuje przepisy prawa karnego rosyjskiego, pruskiego (a potem niemieckiego) i austriackiego, które obowiązywały na ziemiach polskich w XIX i na początku XX w. Ocenia, w jaki sposób państwa zaborcze polecały karać żebraków i włóczęgów na ziemiach polskich. Autorka wyjaśnia, że wielu przedstawicieli polskiej doktryny prawa oraz praktyki prawnej wyrażało pogląd, że omawiana kategoria ludzi z marginesu społecznego cierpi na degenerację psychofizyczną. Autorka analizuje także, kiedy i w jaki sposób zagadnienie żebractwa i włóczęgostwa stało się przedmiotem działalności ustawodawcy II Rzeczypospolitej. Oprócz przepisów prawnych i poglądów doktryny autorka prezentuje dane statystyczne z lat 1924–1933