Komunikacja niewerbalna w nauczaniu języka polskiego jako obcego na przykładzie grup azjatyckich – trudności, wyzwania, rozwiązania

W nauczaniu języka polskiego jako obcego można zauważyć znaczną lukę. Luka ta obejmuje nauczanie komunikacji pozawerbalnej. Wydawać by się mogło, że przyswojenie kodu pozawerbalnego polszczyzny nastąpi u studenta synchronicznie z rozwijaniem sprawności językowej, ale okazuje się, że interferencja pomiędzy kodem niewerbalnym wyniesionym z kraju ojczystego i kodem typowym dla kraju języka docelowego jest na tyle duża, że powoduje zakłócenia w komunikacji. Na tym polu równie często pojawiają się błędy glottodydaktyczne wynikające z braku świadomości, że ten aspekt porozumiewania się powinien być też nauczany w trakcie zajęć dydaktycznych. Artykuł ten ma zatem na celu wskazanie miejsc, na które należy zwrócić szczególną uwagę w procesie nauczania, by w miarę możliwości ograniczyć problemy komunikacyjne studentów z różnych kultur.There exists a major gap in the teaching of Polish as a foreign language. It applies to the teaching of extra-verbal communication. It would seem that the acquisition of the extra-verbal code of Polish can occur in students in parallel with the development of their linguistic competence, however, the level of interference between the non-verbal code taken from the country of origin and the code typical for the country of the target language is so high that it distorts communication. That is also just as often the cause of teacher errors caused by a teacher’s lack of awareness that this aspect of communication should also be taught in class. Therefore, this article is intended to indicate those areas to which a teacher should pay particular attention in the teaching process in order to limit as much as possible any communicative problems experienced by students from various cultures.