Konwencja z Nikozji a azjatyckie dobra kultury – rozwiązanie czy rozczarowanie? Przykład Kambodży

Konwencja Rady Europy o przestępczości przeciwko dobrom kultury (konwencja z Nikozji) została przyjęta 3 maja 2017 r. Bezpośrednią przyczyną jej opracowania stały się wzmożone zniszczenia na Bliskim Wschodzie i nielegalny handel dobrami kultury, szczególnie pochodzącymi z tego obszaru geograficznego, jednak należy przypomnieć o potrzebie rozbudowania środków międzynarodowej współpracy w zwalczaniu podobnych zjawisk dotykających również dobra kultury z Dalekiego Wchodu. Losy rzeźby Wojownika z Koh Ker opisane w niniejszym artykule stanowią przykład nielegalnego wywozu i handlu kambodżańskimi dobrami kultury. Warto zaznaczyć, że wiele podobnych obiektów nadal nie zostało zidentyfikowanych i może być dopuszczonych do obrotu. Pomimo niezadowalających efektów ratyfikacji wszystkich głównych aktów prawa międzynarodowego w zakresie ochrony dóbr kultury przez Kambodżę należy zwrócić uwagę na nowe możliwości w tym obszarze. Konwencja z Nikozji stanowi istotny element walki z przestępstwami przeciwko dziedzictwu. Jest otwarta również dla państw nieczłonkowskich, jak chociażby Japonia, której przedstawiciele uczestniczyli w opracowaniu dokumentu, zatem przystąpienie do niej powinno zostać rozważone przez pozostałe kraje z regionu.