Polskie reżyserki współczesnego teatru i kina (wybrane przykłady)

Kwestie kariery artystycznej rzadko podejmowane są przez polskich socjologów. Artykuł jest analizą prac wybranych współczesnych polskich reżyserek filmowych i teatralnych. W niniejszym opracowaniu wykorzystano źródła zastane (monografie i badania naukowe, publikacje prasowe i internetowe, wywiady z reżyserami) oraz źródła pierwotne: wywiady z twórcami polskich teatrów dramatycznych przeprowadzone w ramach badań własnych. Kobiety w polskim teatrze i filmie powoli rozbijają szklany sufit i zajmują należne im miejsce w panteonie artystów, mających wiele do powiedzenia na temat współczesnej rzeczywistości. Polskie reżyserki są prawdziwymi indywidualistkami, mają swój charakterystyczny styl, niemniej łączy je to, że mierzą się w twórczości z ważnymi problemami społecznymi. Ich kreatywność nie jest nacechowana feministycznie, płeć w pracy twórczej ma drugorzędne znaczenie.The issue of artistic careers is rarely tackled by Polish sociologists. The article is an analysis of the work of selected contemporary Polish female film and theater directors. The present study exploits secondary sources (monographs and scientific studies, press and internet publications, interviews with directors) and primary sources: interviews with creators of Polish drama theaters conducted as part of the authors’ own research. Women in Polish theater and film are slowly breakingthe glass ceiling and they are taking their rightful place in the pantheon of artists who have a lot to say about our difficult modern times. Polish directors are true individuals however they raise important social problems. Their creativity is not feminist. They have their own signature style and their sex is of secondary importance