Śmiertelna cywilizacja. Katastroficzny antyokcydentalizm rosyjski i europejskie paradoksy

Im Artikel wird das Ziel verfolgt, die paradoxe Natur der Idee vom Untergang der westli- chen Zivilisation und ihre russische Rezeption aufzuzeigen. Ich überlege zwei grundsätz- liche Fragen: warum denken so viele europäische Denker und Künstler ununterbrochen über den Tod des Westens nach und warum wurden ihre Ideen so tief von den russischen Denkern aufgenommen. Ich versuche die Hypothese des „zivilisatorischen Ressenti- ments“ zu formulieren, die ich als einen Teil der Theorie der Modernisierung betrachte. Ich überlege und verbinde drei Konzepte: 1) die Idee des „Strebens nach der Achtung“ von Isaiah Berlin als Quelle des Nationalismus; 2) den russischen revolutionären Gedan- ken in der Auffassung von Jan Kucharzewski; 3) die Vision von Fiodor Stiepun bezüg- lich der Beziehungen zwischen der deutschen Romantik und dem russischen Slawophi- lentum.The aim of this article is to show the paradoxical nature of the idea of the fall of Western civilization and its Russian reception. Two fundamental problems are considered: why so many European thinkers and artists constantly ponder the death of the West and why their ideas took such a strong hold over among Russian philosophers of history. I attempt to formulate a hypothesis of “civilization resentment”, which I interpret as a fragment of theory of modernization. I consider and connect three conceptions: (i) Isaiah Berlin’s idea of “pursuit of the acclaim” as the source of nationalism; (ii) Jan Kucharzewski’s interpretation of Russian revolutionary thought; (iii) Fedor Stepun’s vision of the relations between German romanticism and Russian slavophilism.Celem artykułu jest ukazanie paradoksalnej natury idei upadku cywilizacji zachodniej oraz jej rosyjskiej recepcji. Rozważam dwa zasadnicze problemy: dlaczego tak wielu Europejskich myślicieli i artystów nieustannie myśli o śmierci Zachodu i dlaczego ich idee były tak głęboko przyjmowane przez myślicieli rosyjskich. Próbuję sformułować hipotezę „resentymentu cywilizacyjnego”, którą interpretuję jako fragment teorii modernizacji. Rozważam i łączę trzy koncepcje: 1) Izajasza Berlina ideę „pogoni za uznaniem” jako źródła nacjonalizmu; 2) Jana Kucharzewskiego interpretację rosyjskiej myśli rewolucyjnej; 3) wizję Fiodora Stiepuna odnośnie do związków pomiędzy niemieckim romantyzmem i słowianofilstwem rosyjskim