Zaprogramowani na dobroć: poza porządkiem i chaosem

Zapomnieliśmy, jaka jest zasadnicza natura dzieciństwa. Dorosły nie odkrył jeszcze, że tracąc zdolność zabawy, dojrzałość osiąga ponownie jak „dziecko”. Ono bowiem poddaje się potrzebie nieustępliwego wchodzenia w konflikty, zachłannie i kurczowo próbując zawładnąć światem. Miłość jest fundamentem dla zabawy pierwotnej i dla optymalnego uczenia się. Dziecięca zabawa pierwotna ukazuje, że poczucie dobroci jest jednym z najważniejszych odkryć w naukach neurologicznych; jesteśmy zaprogramowani na połączenie się. Kochający mózg służy jako baza zarówno dla naszego długoterminowego biologicznego przeżycia, jak i dla naszego rozwoju kulturowego. Taki prospołeczny mózg wytwarza inny rodzaj struktur emocjonalnych i alternatywną, bezpieczną fizycznie reakcję, którą odpowiada na świat. Używając tych nowych fizycznych i emocjonalnych umiejętności, stwarzamy odmienny rodzaj relacji międzyludzkich.We have forgotten the essential nature of childhood. Such an adult has not discovered that in their loss of playfulness maturity is only reached by becoming once again like a child who gives up the need of relentless conflicting, grasping and clinging in an attempt to coerce the world. Love is the basis for original play and optimal learning. Children’s original play demonstrates that this sense of kindness is one of the most important discoveries in neuroscience; we are hardwired to connect. A loving brain becomes serves as the basis both for our long range biological survival and for our cultural advancement. Such a prosocial brain creates a different emotional framework and an alternative safe physical response with which to receive the world. With these new physical and emotional skills we create different kind of relationships