The Assessment of Going Concern Assumption – Auditor’s Role in Corporate Governance

Celem artykułu jest analiza istoty założenia kontynuacji działalności przyjmowanego w sprawozdawczości finansowej w aspekcie tematyki ładu korporacyjnego. Jako metodę wnioskowania zastosowano porównawczą analizę regulacji prawnych oraz analizę przypadku. Dostrzeżono niewielkie rozbieżności w ujęciu założenia kontynuacji działalności w standardach krajowych (polskich) i międzynarodowych. Wskazano na większą możliwość odzwierciedlenia złożonej rzeczywistości gospodarczej przy zastosowaniu podejścia wyrażonego w MSR1. W artykule zbadano także ujawnione informacje dotyczące kontynuacji działalności w sprawozdaniu finansowym oraz opiniach i raportach z badania IDM S.A. w upadłości układowej – spółki notowanej na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. Stwierdzono, że opinia audytora nie przyczynia się znacząco do zmniejszenia skali asymetrii informacyjnej pomiędzy zewnętrznymi i wewnętrznymi interesariuszami spółki w zakresie dalszej możliwości kontynuacji działalności. W pracy zasugerowano także konieczność zmian normatywnych polegających na uproszczeniu i standaryzacji opinii audytora w zakresie możliwości kontynuowania działalności przez jednostkę.This article aims to analyze the essence of the going concern assumption adopted in the financial reporting especially in the aspect of the subject of corporate governance. Comparative analysis of the legislation and case studies were used as a method of reasoning. Slight differences were found in terms of the assumptions for going concern in the national (Polish) and international standards, indicating a greater opportunity to reflect the complex economic reality using the IAS1 approach. The article also examined the disclosed going concern information in the financial statements and auditor opinion and report from the investigation of IDM SA in the arrangement bankruptcy – a company listed on the Warsaw Stock Exchange. It was found that, in the case of the audited company, auditor’s opinion does not contribute significantly to the reduction of information asymmetry between the external and internal stakeholders of the company in regard to further possibility of continuing activities. The study suggested the need to simplify and standardize the auditor’s opinion as to the possibility of continuing of the business unit as a going concern