Liturgical Reform is irreversible

The article is a vote in discussion about the conciliar reform of liturgy, that is today not seldom criticized, or even questioned by the followers of the former Roman rite. For that reason the conciliar theology of liturgy is briefly recalled. Proper understanding and exploring of this theology may, according to the author, contribute to a better realization of the liturgical renewal, that in practice confronts various obstacles and difficulties. Yet these do not cross out the right of the reform itself which is invariably positively evaluated by the recent popes. Utter rejection of the liturgical reform would mean the lack of acceptance of the conciliar ecclesiology. The existence of two forms of the Roman rite within one Church is possible only under condition of mutual respect and appreciation as well as on the ground of positive reception of the entire teaching of the Vatican II (including liturgy), which is a duty of all catholics. Artykuł jest głosem w dyskusji wokół soborowej reformy liturgii, która jest dziś nierzadko krytykowana, a nawet kontestowana, przez zwolenników starej formy obrządku rzymskiego. Przypomniana zostaje pokrótce teologia liturgii wypracowana przez Sobór Watykański II-gi. Jej właściwe zrozumienie i pogłębienie może, według autora, zapewnić coraz lepszą realizację odnowy liturgii, która w praktyce natrafia na różne przeszkody i trudności. Nie przekreślają one jednak słuszności samej reformy, która niezmiennie pozytywnie oceniana jest przez ostatnich papieży. Całkowite odrzucenie reformy liturgicznej oznaczałoby brak akceptacji soborowej eklezjologii. Istnienie dwóch form obrządku rzymskiego w jednym Kościele możliwe jest tylko pod warunkiem wzajemnego poszanowania i uznania oraz przyjęcia całości nauczania Soboru Watykańskiego II-go (także w odniesieniu do liturgii), co obowiązuje wszystkich katolików.