THE TERRITORIAL DIMENSION OF THE ETHNIC IDENTITY AND THE STRATEGIES OF MAINTAINING BONDS WITH THE TERRITORY AMONG THE MEMBERS OF THE LITHUANIAN MINORITY IN POLAND IN TERMS OF EDUCATIONAL MIGRATION

Celem artykułu jest analiza konsekwencji mobilności przestrzennej młodego pokolenia mniejszości litewskiej w Polsce dla tożsamości etnicznej jej członków (szczególnie jej terytorialnego wymiaru), strategii podtrzymywania więzi z terytorium oraz sposobu funkcjonowania grupy. Podstawę pracy stanowią badania terenowe prowadzone od czterech lat wśród członków mniejszości litewskiej, inspirowane etnografią wielomiejscową. W dotychczasowej literaturze duży nacisk kładziony był na więź mniejszości litewskiej z zajmowanym terytorium. Do końca lat 80. XX wieku migracje w tej grupie były ograniczone. Odrodzone państwo litewskie od początku wspierało przyjazdy rodaków z Polski na studia. Coraz więcej młodych ludzi opuszczało więc swoją społeczność pochodzenia, a po zakończeniu edukacji osiedlało się w litewskich miastach. W tekście pokazuję, w jaki sposób migranci przeżywają zmianę terytorium oraz jakie ma to konsekwencje dla ich strategii identyfikacyjnych i praktyk, poprzez które podtrzymują więź z ziemią. Omawiam zarówno doświadczenia osób, które po studiach wróciły do społeczności pochodzenia, jak i tych, które pozostały w Litwie i przyjęły jedną z dwóch strategii tożsamościowych (unarodowienia lub hybrydyzacji). Mimo przestrzennego oddalenia, terytorium pochodzenia pozostaje dla migrantów istotnym i pozytywnym punktem odniesienia. Następuje odejście od jednego, reprodukowanego w toku socjalizacji etnicznej modelu więzi z terytorium na rzecz jego dywersyfikacji. Przedstawiam także krytyczną ocenę skutków mobilności z perspektywy liderów etnicznych.The article aims to explore the consequences of spatial mobility of the young generation of Lithuanian minority in Poland for its members’ ethnic identity (especially its territorial dimension) and the way in which the group functions. The analysis is based on the fieldwork, conducted since 2012 among representatives of the Lithuanian minority, inspired by the “multi-sited etnography”. In the literature available, great emphasis was put on the bond between the Lithuanian minority and the borderland territory which it inhabited. Until the end of ‘80s, migrations in this group were very limited. However, a reborn state of Lithuania from its beginnings supported educational migration of its compatriots from Poland. More and more young people left their community of origin and after completing their tertiary education – settled down in Lithuanian cities.In this text I analyse how the migrants experience the change of the territory and the consequences of this process for their identification and practices. I discuss both the experiences of people who after graduation returned to their community of origin, and those who stayed in Lithuania and adopted one of two identity strategies (nationalization or hybridization). Despite the spatial distance, the territory of origin remains an important and positive point of reference. We can observe the transition from the one, reproduced in the course of ethnic socialization model of bonds with the territory to its diversification. I also present a critical attitude of the ethnic leaders toward the effects of the researched mobility