Polish Migrants and the Norwegian Healthcare System: A Pilot Study

Niniejszy artykuł prezentuje rezultaty badania pilotażowego na temat relacji polskich migrantów z norweską służbą zdrowia. Badanie miało charakter jakościowy – przeprowadzono 20 częściowo ustrukturyzowanych wywiadów z Polakami mieszkającymi w Norwegii dłużej niż dwa lata, którzy mieli kontakt z norweskim systemem ochrony zdrowia. Celem badania była identyfikacja potencjalnych problemów pojawiających się w kontakcie polskich migrantów z norweskim świadczeniodawcą. Kwestionariusz wywiadu, zbudowany w oparciu o Wywiad Ukształtowania Kulturowego (DSM V) zorientowany został na pozyskanie możliwie bogatych danych, w celu identyfikacji innych czynników utrudniających korzystanie ze służby zdrowia, niż obustronny deficyt kompetencji językowych, na co wskazywano głównie w poprzednich badaniach. Norweska służba zdrowia w świetle odpowiedzi respondentów otrzymała mieszane recenzje, mniej więcej tyle samo osób było zadowolonych z jej funkcjonowania, co przeciwnie. W niniejszym badaniu kwestia zaufania wysunęła się na pierwszy plan interpretacyjny – polscy pacjenci ufają lekarzowi, o ile ten spełni ich kulturowe oczekiwania (np. przepisze antybiotyk lub inny silny środek, czego oczekiwaliby od lekarzy w Polsce), co nazwaliśmy „warunkowym zaufaniem”. Badani wspominali również o problemach w dostępie do lekarzy specjalistów w Norwegii w porównaniu do Polski, co może być odzwierciedleniem różnic w systemie organizacji opieki zdrowotnej – w Norwegii lekarz pierwszego kontaktu (GP) ma więcej obowiązków, które wymagają kompetencji, niż w Polsce, gdzie GP jest osobą kierującą na badania do specjalisty jeżeli pojawi się problem medyczny, którego nie potrafi rozwiązać. Artykuł stanowi zatem studium relacji polskich migrantów z zagranicznymi systemami opieki zdrowotnej – które w przyszłości powinny być ponawiane – a zastosowana w nim metoda jakościowa umożliwiła prezentację zróżnicowanych postaw osób najbardziej zainteresowanych praktycznymi aplikacjami płynących zeń wniosków – Polaków stale przebywających w Norwegii.This article presents the results of a pilot study on Polish migrants’ relations with the Norwegian health services. The study was qualitative in nature – 20 partially structured interviews were conducted with Poles living in Norway for more than two years who had contact with the Norwegian healthcare system. The aim of the study was to identify potential problems arising in the contact of Polish migrants with the Norwegian healthcare provider. The interview questionnaire, built on the basis of the Interview of Cultural Formation (DSM V), was focused on obtaining as rich data as possible in order to identify other factors hindering the use of healthcare than the bilateral deficit of language competence, which was indicated mainly in previous studies. In light of the respondents’ answers, the Norwegian health service received mixed reviews: about as many people were satisfied with its functioning as those who were not. In this study, the issue of trust came to the fore of the interpretation – Polish patients trust a doctor if they meet their cultural expectations (e.g. prescribe an antibiotic or other strong agent, what they would expect from doctors in Poland), a phenomenon we name “conditional trust”. Respondents also mentioned problems in obtaining a referral/accessing specialist doctors in Norway as compared to Poland, which may reflect differences in the system of organization of healthcare. In Norway, GPs have more responsibilities that require competences than in Poland, where a GP is a person referring patients for tests to a specialist if a medical problem arises that s/he cannot solve. Therefore the article is an introduction to research that should be conducted in the future on the relations of Polish migrants with foreign health care systems. The qualitative method used has enabled the presentation of the diverse attitudes of people most interested in the practical applications of conclusions, namely Poles permanently residing in Norway