The Sacred Heart of Jesus as the revelation, source and agent of the Divine Mercy

From the theological point of view today there is a need of focusing on the question of the mutual relation between the theology of the Sacred Heart of Jesus and the theology of the Divine Mercy. The Issue has to be considered mainly because of the growing veneration of the Divine Mercy, which in many aspects evidently adopts certain elements which traditionally belong to the worship of the Sacred Heart. The connection between these two cults can only be perceived after a profound theological analysis. Therefore, in this item I propose a theological perspective on the teachings of Saint Pope John Paul II, included in encyclicals Redemptor hominis (4th March 1979) and Dives in misericordia (30th November 1980), since these two significant and current documents contain valid and inspiring statements allowing the reader to grasp the relation between the theology of the Sacred Heart and the theology of the Divine Mercy. This authoritative and theologically profound background will indicate explicitly the close connection between the two cults and the respective theologies and how they complement each other. The proposed view deeply rooted in the teachings of Saint John Paul II may constitute a guideline for coherent combination of these two kinds of worship within Christian devotion. The growing cult of the Devine Mercy should be allowed to merge with other types of worship. The intention is to place the cult of the Divine Mercy within the tradition of the Church devotion, and at the same time to discover its hidden spiritual possibilities of the actualisation of the Church cult and adaptation of it to the new spiritual condition of the present times.Z teologicznego punktu widzenia zasługuje dzisiaj na uwagę zagadnienie wzajemnych relacji zachodzących miedzy teologią Najświętszego Serca Jezusa i teologią miłosierdzia Bożego. Uwzględnienia tego zagadnienia domaga się rozwijający się kult miłosierdzia Bożego, który w niejednym przypadku wyraźnie przejmuje elementy tradycyjnie należące do kultu Serca Jezusa. Jakie relacje łączą te dwa rodzaje kultu, może ukazać tylko głębsze wejście w ich teologię. W niniejszym artykule proponuję więc teologiczne spojrzenie na nauczanie papieża św. Jana Pawła II zawarte w encyklikach Redemptor hominis (4 marca 1979) i Dives in misericordia (30 listopada 1980), gdyż w tych ważnych i ciągle aktualnych dokumentach zawarte są bardzo wyraźne i inspirujące wypowiedzi, pozwalające uchwycić relację zachodzącą między teologią Serca Jezusa i teologią miłosierdzia Bożego. Na tej autorytatywnej i głębokiej teologicznie podstawie będzie można ukazać ścisłe relacje zachodzące między odpowiadającymi tym teologiom dwoma rodzajami kultu i ich wzajemne dopełnianie się. Proponowane ujęcie, zakorzenione w nauczaniu św. Jana Pawła II, może stać się drogowskazem do spójnego połączenia tych dwóch rodzajów kultu w ramach pobożności chrześcijańskiej. Rozwijającemu się kultowi miłosierdzia Bożego należy zapewnić łączność z innymi formami kultu. Chodzi o to, by kult miłosierdzia Bożego usytuować w ramach tradycji kultu Kościoła, a tym samym odkryć w nim możliwości duchowe aktualizowania kultu kościelnego i przystosowania go do nowej sytuacji duchowej obecnych czasów