RELIGIOUS UPBRINGING OF THE DEAF PEOPLE

Od pewnego czasu da się wyraźnie zaobserwować wzrost zainteresowania tabuizowanymi do tej pory obszarami życia osób z niepełnosprawnością. W prezentowanym artykule autorka szuka odpowiedzi na pytanie o trudności, na jakie natrafią osoby niesłyszące przy rozwijaniu swojej religijności. Jej zdaniem w ramach dociekań pedagogicznych nie można pomijać badania specyfiki ich potrzeb w tym zakresie. Artykuł składa się z trzech części. W pierwszej naszkicowana została historia duchowej troski o osoby niesłyszące. Druga część poświęcona jest opisowi zachowań religijnych osób niesłyszących. W trzeciej, na podstawie tzw. dobrych praktyk, opracowano wskazania, których należy przestrzegać przy rozwijaniu religijności niesłyszącej części społeczeństwa.From certain time, a remarkable increase of interest in handicapped people life zone – taboo until today – is easy to observed. In the article the author aims to identify the difficulties deaf people encounter with the development of their religiousness. The author claims that in the area of pedagogical research specific needs of these people should not be skipped. The article consists of three sections. In the first part the history of spiritual care about the deaf people is outlined. The second part describes religious behaviors of deaf people. In the third one, on the basis of so-called good practices, the author presents some guidelines to follow in the context of the development of deaf people religiousness