Dylematy projektowania strategii i polityki rozwoju

Współczesne procesy rozwojowe mają wielowymiarowy, cywilizacyjno-kulturowy, społeczno-polityczny, ekologiczno-przestrzenny, ekonomiczny oraz techniczno-gospodarczy charakter. Konsekwencją tej wielowymiarowości jest interdyscyplinarna natura podstawowych wyzwań rozwojowych. Oznacza to konieczność podejmowania zróżnicowanych, a równocześnie współzależnych decyzji rozwojowych, co stwarza skomplikowaną z metodologicznego punktu widzenia sytuację. Odpowiedzią na wyzwania rozwojowe jest strategia rozwoju, czyli rodzaj ugody społecznej w odniesieniu do podstawowych dylematów rozwojowych. Jej wybór przesądza zatem o zakresie niezbędnych działań, składających się na szeroko rozumianą politykę rozwojową. Wewnętrznej logiki procesu formułowania strategii i polityki rozwoju nie można więc zastąpić opracowaniem założeń polityki makroekonomicznej, która ma z tego punktu widzenia charakter instrumentalny. Metodyka opracowywania koncepcji rozwoju powinna zatem uwzględniać zarówno odrębność, jak i współzależność strategii rozwoju, polityki rozwoju i polityki makroekonomicznej, co umożliwiałoby ich spójne opracowywanie