CONCEPT OF PERSON IN THE HANS EDUARD HENGSTENBERG’S ANTHROPOLOGY

The article discuss the anthropological issue of Scheler’s most successful pupil, Hans Eduard Hengstenberg. The German philosopher tried to unite two different philosophical traditions: phenomenology and classical metaphysics. His main achievement was foundation of the new anthropological position based on the phenomenological concept of Sachlichkeit and the ontology of constitution. The article explains the inner logic of Hengstenberg’s ontological position and exams his philosophical criticism against the traditional hylemorfic theory of Aristotle used as a scholastic tool for explaining the union between body and mind.Artykuł omawia antropologiczną pozycję Hansa Eduarda Hengstenberga. Żyjący w dwudziestym wieku niemiecki filozof próbował połączyć w swojej refleksji fenomenologię z klasyczna metafizyką. Główną zasługą Hengstenberga, będącego w opinii Roberta Spaemanna najwybitniejszym uczniem Maxa Schelera, była udana próba ufundowania propozycji antropologicznej, która wychodząc z fenomenologicznej analizy ludzkich postaw nakreśliła opartą o pojecie konstytucji nową ontologię ludzkiej osoby. Artykuł dyskutuje próbę rozwiązania przez Hengstenberga tradycyjnej aporii antropologii opartej o rozumienie człowieka jako połączenia sfery cielesnej i duchowej. Proponując rozumienie człowieka jako konstytucji ducha, sfery witalnej oraz tzw. zasady osobowościowej Hengstenberg krytykuje arystotelesowską koncepcję możności i aktu jak teorię proponującą kauzalną zasadę połączenia ducha i ciała w jednym ludzkim podmiocie. Koncepcja Hengstenberga wskazuje na realność ludzkiego ciała oraz jego istotne miejsce w konstytuowaniu całości ludzkiego bytu