Nowoczesność to czas, kiedy wskutek procesów modernizacyjnych determinujących zarówno dynamikę przemian w obszarze technologii i ekonomii, ale także modyfikujących przestrzeń społeczną, stabilny i koherentny obraz świata uległ upłynnieniu i ambiwalencji. W podobny sposób konwersja ta dotknęła wszystkich wymiarów życia człowieka, w tym także wszelkich rodzajów jego aktywności. Stało się to źródłem specyficznego doświadczenia dezintegracji podmiotu. Praca, stanowiąc podstawowy rodzaj aktywności człowieka, również wpisana została w antynomiczne napięcie pomiędzy przyjemnością a przymusem, samorealizacją a wyobcowaniem, podmiotowością a uprzedmiotowieniem. Dlatego nowoczesność generowała szereg krytycznych dyskursów, które pod znakiem zapytania...