About the Events in Lviv on 22–24 November 1918

L wów przez trzy tygodnie (1–22 listopada 1918 r.) był miastem podzielonym. Ukraińcy, którzy próbowali go zająć, natknęli się na spontaniczny opór mieszkańców. Żydzi, któ- rzy po ludności polskiej stanowili drugą pod względem liczebności społeczność mia- sta, powołali własną milicję i ogłosili neutralność. Nie przestrzegali jej jednak, a mili- cja współpracowała czynnie z wojskiem ukraińskim. Po wyparciu Ukraińców przez obrońców Lwowa i ochotnicze oddziały przybyłe z Krakowa w mieście doszło do rozru- chów o podłożu bandyckim, których ofiarą padły 44 osoby (33 żydów i 11 chrześcijan), a 443 zostały ranne. To oficjalne dane ustalone przez Nadzwyczajną Rządową Komisję Śledczą pracującą pod prezydencją sędziego Zygmunta Rymowicza. Zamieszki trwały kilka dni (22–24 listopada 1918 r.). Polskie władze wojskowe zareagowały z opóźnie- niem, co sprzyjało ekscesom. Artykuł dowodzi, że w świetle narodowości (wyznania) ofiar rozruchy miały podłoże kryminalne i bandyckie.F or a period of three weeks (1–22 November 1918), Lviv was a divided city. In their attempt to conquer it, the Ukrainians faced spontaneous opposition from its residents. The Jews, who were the second largest group of residents after the Poles, formed their own militia and announced neutrality. However, they did not follow this announcement, and the militia actively cooperated with the Ukrainian army. After the Ukrainians had been forced by the defendants out of Lviv and voluntary units had arrived from Cracow, the city fell into criminal riots which cost the lives of 44 people (33 Jews and 11 Christians), and 443 people were wounded. The official data were established by the Extraordinary Government Investigation Committee chaired by Judge Zygmunt Rymowicz. The riots lasted several days (22–24 November 1918). The delayed reaction of the Polish military authorities exacerbated the disturbances. The author proves that in terms of the natio - nality (religion) of the victims, the riots were of a criminal nature