Innowacyjność gospodarek w kontekście zmian strukturalnych w zatrudnieniu i kształceniu

The article attempts at identifing the structural characteristics of both employment and education that are conducive to innovativeness of national economies. The author assumes that innovation is determined on the one hand by structural changes in the economy, as manifested in a modern employment structure, and on the other by the structure of higher education which corresponds to the needs of innovative economy. This study report consists of three sections. In the first one, the Summary Innovation Index (SII) was used as the instrument for selecting the European economies with the highest level of innovation to establish the benchmark for further analysis. The second part presents results of a comparative study on the structure of employment across the EU member countries. The comparative analysis is continued in the third part, but there it focuses on the number and structure of higher education graduates by field of study. The analysis covers the years 2008–2016 and its spatial scope covers the EU-28. The methods used include both descriptive and analytical approach, including comparative analysis. The analysis results show that the countries normally seen as the “Leaders of Innovation” set certain directions of structural change which may or may not be followed by the runners-up. Changes in the structure of economy, in their turn, give rise to changes in the level and fields of education.Opracowanie ma na celu zidentyfikowanie cech struktury zatrudnienia i struktury kształcenia sprzyjających innowacyjności gospodarki. Założono, że innowacyjność gospodarki jest determinowana z jednej strony przez jej zmiany strukturalne, wyrażające się w nowoczesnej strukturze zatrudnienia, a z drugiej przez strukturę kształcenia na poziomie wyższym, odpowiadającą potrzebom innowacyjnej gospodarki. Opracowanie podzielono na trzy części. W pierwszej, na podstawie wartości wskaźnika Summary Innovation Index (SII), wybrano gospodarki Unii Europejskiej o najwyższym poziomie innowacyjności jako benchmark do dalszej analizy. W części drugiej dokonano analizy porównawczej struktury zatrudnienia poszczególnych gospodarek Unii Europejskiej. W części trzeciej analizie porównawczej poddano liczbę i strukturę absolwentów szkół wyższych według kierunków kształcenia. Zakres czasowy analizy obejmuje lata 2008–2016. Zakres przestrzenny obejmuje Unię Europejską (28 państw). W opracowaniu wykorzystano metody analizy opisowej i analitycznej, w tym porównawczej. Z przeprowadzonej analizy wynika, że kraje zaliczane do liderów innowacji wyznaczają kierunki zmian strukturalnych, w jakich mogą, ale nie muszą, podążać kraje je doganiające. Z kolei zmiany struktury gospodarki powodują modyfikację poziomu i kierunków kształcenia