New Economy in Poland after the Systemic Transformation: Main Issues

W artykule opisano postępy nowej gospodarki w odniesieniu do rozwoju sektora badawczo- rozwojowego, kształtowania społeczeństwa informacyjnego, upowszechnienia technologii informacyjno-komunikacyjnych i innowacyjności przedsiębiorstw. W przypadku Polski znaczącym wyzwaniem pozostał dystans do światowych i europejskich liderów pod względem nakładów na badania i rozwój, związany m.in. z trudnościami przedsiębiorstw ze zgromadzeniem zasobów na potrzeby unowocześnień technologicznych. Obok przeszkód ekonomicznych, takich jak ograniczony dostęp do kapitału na działalność innowacyjną, polskie przedsiębiorstwa napotykały także bariery rynkowe, wskazujące na potrzebę dodatkowych zachęt dla dostawców i odbiorców innowacji. W poszukiwaniu oznak nowej gospodarki zwracają uwagę stopniowy rozwój sektora technologii informacyjnych i komunikacyjnych, rosnące finansowanie B+R, szersze wykorzystanie sieci internetowych na potrzeby przedsiębiorstw. Do podjętych przy udziale regulacyjnym państwa wyzwań o istotnym znaczeniu dla nowej gospodarki należały m.in. tworzenie więzów między nauką a przedsiębiorstwami, wzmacnianie instytucji otoczenia biznesu, reformy jednostek badawczo-rozwojowych. Ważnym czynnikiem w budowie gospodarki wiedzy po akcesji Polski do Unii Europejskiej stał się dostęp do funduszy UE umożliwiający także szersze inwestycje w B+R. Ograniczeniem nowej gospodarki w Polsce pozostały m.in. wynalazczość oraz nakłady na działalność innowacyjną, których rozmiary jeszcze nie dają pewności szybkiego wzrostu w tych obszarach