Przez kapitał społeczny do zrównoważonego rozwoju

According to different types of studies conducted in recent years, not natural but social factors will constitute a major barrier in the process of achieving sustainable development. The barrier will be quickly noticed in the countries and regions of low social capital. The purpose of this article is to present responsibilities for state authorities and enterprises in the creation of social capital. This conducted study of literature has enabled the creation of a set of methods that impact these entities as to the nature of the relationship and level of trust within certain social structures. This presented work may serve as reference points for entities implementing similar solutions in their environment. The author cites numerous examples which oppose the opinion that the level of social capital is only a result of inheritance. The current generation can take the initiative in this regard, although it is a long-term process. The author also points out the dependence of the effectiveness of measures taken to adapting them to the specific context in which the group operates. He also draws attention to the role of society, which, like the state and commercial entities is responsible for raising the level of social capital.Według różnego rodzaju badań przeprowadzonych w ostatnich latach, to nie czynniki przyrodnicze, a społeczne będą stanowić główną barierę w osiągnięciu zrównoważonego rozwoju. Jako pierwsze, będą musiały zmierzyć się z nią państwa i regiony niskiego kapitału społecznego. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie zadań organów państwowych oraz przedsiębiorstw w zakresie tworzenia kapitału społecznego. Przeprowadzone studium literatury, umożliwiło stworzenie zestawu metod oddziaływania wspomnianych podmiotów na charakter relacji oraz poziom zaufania wewnątrz określonych struktur społecznych. Zaprezentowane działania mogą stanowić punkt odniesienia, dla podmiotów wdrażających podobne rozwiązania w swoim otoczeniu. Autor przytacza liczne przykłady zaprzeczające twierdzeniu, iż poziom kapitału społecznego jest wyłącznie wynikiem dziedziczenia. Obecne pokolenie może podejmować inicjatywę również w tym zakresie, choć jest to proces długotrwały. Autor wskazuje przy tym na uzależnienie efektywności podejmowanych działań od dostosowania ich do specyfiki kontekstu w jakim funkcjonuje dana grupa. Oprócz tego zwraca uwagę także na rolę społeczeństwa, które podobnie jak państwo i podmioty komercyjne ponosi odpowiedzialność za podnoszenie poziomu kapitału społecznego