Animation as a means of building democracy within a culture

W artykule dyskutowana jest kwestia struktur społecznych odpowiadających założeniom stojącym u podstaw animacji społecznej i kulturowej. Wychodząc z założenia, że cechą charakterystyczną animacji jest dążenie do budowania takich wspólnot społecznych, w których ludzie będą mogli praktykować swoją indywidualną wolność, autorka zwraca uwagę na dwa rozwiązania tego problemu: sferę publiczną oraz dyskurs. Uzasadnienie połączenia w animacji tych dwóch koncepcji, z których każda nastawiona jest na rozwiązywanie inaczej zdefiniowanego problemu, to ich komplementarność. Można o nich powiedzieć, że wspierają się nawzajem: sfera publiczna umożliwia świadome praktykowanie podmiotowości społecznej, dyskurs ma natomiast zapewniać równość w dostępie do niej.The article discusses the issue of social structures corresponding to the assumptions underlying social and cultural animation. Based on the assumption that the characteristic feature of animation is the pursuit of building social communities in which people will be able to practice their individual freedom, the author draws attention to two solutions: the public sphere and discourse. The combination of these two concepts in the context of animation, despite them being aimed at solving differently defined problems, is rationalized by their complementarity. One can say that they support one another: the public sphere enables the conscious practice of social subjectivity, while the discourse is supposed to ensure equality in access to it