Spontaniczna czy konstruowana partycypacja?

The development of the participation proposal for French citizens leads us to examine whether state organized participatory democracy hinders socialchange. The taking over of deliberation and participation functions by state and corporate bodies through regulations and initiatives such as participatory devices seems to both stimulate and channel citizen participation in decision making processes. More and more scholars study these institutional devices, criticizing the “procedural tropism” [Mazeaud, 2011] observed in the literature. Indeed, the proceduralization of citizen participation over the last years, embodied in established and standardized devices which are controlled by a public or administrative institution, is of great social significance. Those standardized forms of debate, conceived in a top down approach by state and public bodies are also becoming compulsory in different fields of public action. Environmental law recent developments in France for instance are increasingly calling for citizens’ inclusion, as well as urban planning. This institutionalization process produces at least two main types of consequences. According to Fourniau and Blondiaux [2011] it “coincides first of all with a renunciation of a large-scale social change”. These participative settings multiply and are often localized and time limited. They are aimed at what Fung [2003] calls the “mini public”. They do not allow sufficiently broad and concrete deliberative structures which enable real citizen expression. At the same time proceduralization usually gives control over participation to the authorities who organize it. The way in which they frame power, stage public meetings and animation choices reduces the margin of uncertainty which maintains openness and freedom of speech at debates. We have already highlighted this institutional issue and its political consequences for public debate [Revel, 2007]. Can we suggest that the shape of the participatory devices contributes to defining the form of justifiable public participation? The opposing argument about public debate proposed by Mermet [2007] lies in between “wild democracy” and “bred democracy”.Rozwój projektu obywatelskiej partycypacji we Francji prowadzi do zbadania znanego z literatury „tropizmu proceduralnego” [Mazaud, 2011]. Proceduralizacja obywatelskiego uczestnictwa urzeczywist niana za pośrednictwem ustalonych i st andardowych pomysłów, kontro lowana pr zez publiczne lub administr acyjne instytucje, jest w ost atnich latach najważniejszym faktem społecznym. Celem tego artykułu jest ocena widocznych efektów instytucjonalizacji i proceduralizacji partycypacji obywatelskiej w publicznej akcji we Francji. Proces instytucjonalizacji powoduje co najmniej dwa rodzaje skutków. Wg Fourniau i Blondiaux [2011] przede wszystkim ona „współgra z pojawieniem się zmiany społecznej o szerokiej skali”. Przejawy partycypacji są często lokalizowane w ograniczonym czasie. Fung [2003] nazywa je „mini public”. Nie prowadzą do szerokiej deliberacji i do konkretnej formy, pozwalającej na rzetelną ekspresję obywateli. Do innych skutków należy to, że proceduralizacja zazwyczaj umożliwia kontrolowanie partycypacji przez władze. Ich siła, spotkania publiczne i sposoby działania redukują marg ines niepewności, co prowadzi do utrzymania otwartej debaty i wolności słowa. W ten sposób podkreślono wagę instytucjonalizacji i jej polityczne skutki dla debaty publicznej [Revel, 2007]. Czy możemy sądzić, że kształt projektu partycypacji przyczynia się do zdefiniowania publiczności i form partycypacji? Mermet [2007] zaproponował określenie debaty publicznej jako opozycji między „dziką” (spontaniczną) demokracją i „bred” (konstruowaną) demokracją