Wpływ nawożenia mikroskładnikami na zawartość siarki oraz aktywność arylosulfatazy w glebie

The aim of the present research was to determine the effect of mineral fertilisation only on the activity of arylsulphatase (EC 3.1.6.1.) and the content of total sulphur and its fraction in soil under winter wheat. The soil was sampled from a field experiment set up on the area of the Agricultural Experiment Stadion at Grabow on the Vistula by the Institute of Soil Science and Plant Cultivation (IUNG) in Pulawy twice in the vegetation period of winter wheat in 2008. The experiment involved only mineral fertilisation: increasing rates of ammonium nitrate (0, 40, 80, 120, 160 kgN _ ha–1) and fertilisation with P – 70 kgP2O5 _ ha–1, K – 90 kgP2O5 _ ha–1, Ca – 200 kgCaO _ ha–1, Mg – 70 kgMgO _ ha–1 and S in fertilisation forms with other elements. The activity of arylsulphatase was determined following the Tabatabai and Bremner method, and sulphate sulphur – compliant with the Bardsley–Lancaster method modified by COMN-IUNG. The fertilisation with ammonium nitrate determined the content of total sulphur and its fraction as well as the activity of arylsulphatase in Luvisol. The optimum nitrogen rate for the application of which the soil was identified with the highest content of total and organic sulphur was the rate of 80 kgN _ ha–1. The Luvisol investigated demonstrated a low richness with sulphur and it should be enriched with that nutrient to facilitate the plants producing the yield adequate in both the quality and the size. A decrease in the activity of arylsulphatase when exposed to complete fertilisation with nutrients in a form of mineral salts points to an inactivating effect of ions of those elements on the activity of the enzyme in the soil.Celem pracy było określenie wpływu wyłącznie mineralnego nawożenia na aktywność arylosulfatazy (EC 3.1.6.1.) oraz zawartość siarki ogółem i jej frakcji w glebie spod uprawy pszenicy ozimej. Próbki gleby pobrano z doświadczenia polowego założonego na terenie RZD w Grabowie nad Wisłą, przez IUNG w Puławach dwukrotnie w sezonie wegetacyjnym pszenicy ozimej w 2008 r. W doświadczeniu zastosowano tylko nawożenie mineralne: wzrastające dawki saletry amonowej (0, 40, 80, 120, 160 kgN _ ha–1) oraz nawożenie P – 70 kgP2O5 _ ha–1, K – 90 kg P2O5 _ ha–1, Ca – 200 kgCaO _ ha–1, Mg – 70 kg MgO _ ha–1 i S w formach nawozowych z innymi pierwiastkami. Aktywność arylosulfatazy oznaczono wg metody Tabatabai i Bremnera, a siarkę siarczanową zgodnie z metodą Bardsleya–Lancastera w modyfikacji COMN-IUNG. Nawożenie saletrą amonową determinowało zawartość siarki ogółem i jej frakcji oraz aktywność arylosulphatazy w płowej glebie. Optymalną dawką azotu, przy zastosowaniu której stwierdzono w glebie największą ilość siarki ogółem i organicznej, była ilość 80 kgN _ ha–1. Badana gleba płowa wykazywała niską zasobność w siarkę i powinna być wzbogacona w ten składnik, by umożliwić roślin wydanie plonu o odpowiedniej jakości i ilości. Zmniejszenie aktywności arylosulfatazy przy pełnym nawożeniu składnikami pokarmowymi w postaci soli mineralnych wskazuje na inaktywujący wpływ jonów tych pierwiastków na aktywność enzymu w badanej glebie