Wtrącenia w spawanych złączach nadwozi samochodowych wykonanych elektrodami otulonymi

The goal of this project (BK-284/RT1/2007) is to chose the proper method of car body welding. SMAW could be treated as the main method used in the transport industry. Properties of metal weld deposits depend on many conditions. This paper attempts to study first of all the role of oxide inclusion sites on the transformation austenite-acicular ferrite in steel weld metal deposits and their toughness. Properties of metal weld deposits depend on the amount of acicular ferrite in them. For good toughness over a range of temperatures, metal weld deposits should have a high amount of acicular ferrite. Different basic and rutile electrodes were used in order to obtain different as-deposited weld compositions. Impact toughness tests of various deposits were carried out. The microstructure of the welds with different oxygen levels, the inclusion size distribution and approximate chemical composition of inclusions are characterized. Most observations and measurements were done with a scanning electron microscope equipped with an energy-dispersive X-ray spectrometer. The result of the present study implies that it is advantageous to keep oxygen contents in basic and rutile deposits as low as possible when well-developed microstructures of acicular ferrite are desired.Celem artykułu (BK-284/RT1/2007) jest wybór właściwej metody spawania nadwozi samochodowych. Spawanie SMAW może być traktowane jako główna metoda spawania sprzętu transportowego. Właściwości stopiwa elektrodowego zależą od wielu czynników. W artykule przeanalizowano wpływ wtrąceń tlenkowych na przemianę austenit-ferryt AF oraz na udarność stopiwa. Właściwości stopiwa zależą od ilości zawartego w nim ferrytu AF. W celu zapewnienia wysokiej udarności stopiwa w szerokim zakresie temperatur, powinna znajdować się w nim duża ilość ferrytu AF. Do wykonania różnych rodzajów stopiw zastosowano rozmaite odmiany elektrod zasadowych oraz rutylowych. Przebadano udarność stopiw wykonanych różnymi metodami. Przeanalizowano mikrostrukturę stopiw o różnych zawartościach tlenu, określono procentowy rozkład wielkości wtrąceń znajdujących się w stopiwach, a także skład chemiczny ujawnionych wtrąceń. Większość obserwacji oraz badań przeprowadzono z użyciem elektronowego mikroskopu skaningowego, wyposażonego w przystawkę do mikroanalizy rentgenowskiej. Uzyskane wyniki wskazują na to, iż korzystnie jest utrzymywać zawartość tlenu w stopiwie elektrod zasadowych, a także rutylowych na możliwie niskim poziomie, kiedy wymagana jest dobrze rozwinięta struktura ferrytu AF