Edukacja w obronie bioróżnorodności. Czy ślad ekologiczno-etyczny zrównoważy zmiany środowiskowe?

At the turn of the 20th and 21st centuries, we collectively experienced, and still do, a new kind of border situation – a global environmental disaster. It connects with a newly recognised form of destruction, outside the sphere of biodiversity, which has been called solastalgia. The main source of both solastalgia and irreversible devastation of the biosphere seems to be the attitude of extractivism, that has been lasting steadily for last few centuries. Thee is hope that adequately selected teaching methods of the ecological footprint can effectively raise the sensitivity, empathy and environmental awareness of older and younger generations of consumers. A rescue for biodiversity seems to be biocentric education – perhaps ethical footprint, as an offshoot of ecological footprint, is able to transform Homo rapiens into Homo sapiens again.Na przełomie XX i XXI wieku kolektywnie doświadczyliśmy i wciąż doświadczamy nowego rodzaju sytuacji granicznej – globalnej katastrofy środowiskowej. Łączy się ona z nowo zauważoną formą niszczenia, poza sferą bioróżnorodności, zwaną solastalgią. Źródłem zarówno solastalgii, jak i nieodwracalnej dewastacji biosfery, wydaje się być postawa ekstraktywistyczna, która trwa nieprzerwanie od kilku stuleci. Istnieje nadzieja, że adekwatnie dobrane metody nauczania śladu ekologicznego mogą efektywnie podnieść wrażliwość, empatię i świadomość ekologiczną starszych oraz młodszych generacji konsumentów. Ratunek dla bioróżnorodności wydaje się leżeć w biocentrycznej edukacji – być może ślad etyczny, jako efekt ekologicznego, jest w stanie przekształcić Homo rapiens ponownie w Homo sapiens