Media and war. Between information and propaganda

Niniejszy tekst ma charakter poglądowy. Dane zamieszczone w artykule pochodzą z badań innych autorów. Artykuł ma na celu ukazanie, w jaki sposób politycy i wojskowi mogą wpływać, przy wykorzystaniu legalnie dostępnych środków, na pozyskanie przychylności opinii publicznej do swoich celów. Zasady współpracy elit politycznych i wojskowych zostały opracowane w Wielkiej Brytanii już podczas I wojny światowej, a w USA dopiero po przegranej wojnie w Wietnamie. Relacje medialne z drugiej wojny w Zatoce Perskiej były wynikiem zasad współpracy z mediami wyprowadzonych przez amerykańską armię ze stylu zarządzania informacją podczas pierwszej wojny w Zatoce w 1991 roku. W procesie zarządzania informacją wystąpiła przewaga specjalistów w dziedzinie politycznego public relations nad cywilnymi spindoctors. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie nie tyle konkretnych działań wojennych, co mechanizmów współpracy polityków i wojskowych z mediami.The article is of demonstrative nature. It contains the data that come from the examinations of other authors. It is aimed at showing in what way politicians and military personnel can influence the winning of the hearts and minds of the public opinion for their own purposes with legally available assets. In spite of exploiting the press from time immemorial for waging wars, the Vietnam war prompted politicians and the military to develop a cooperation strategy with the media. The second Gulf War was fought in accordance with the principles worked out by the US military from the style of information management during the first Gulf War in 1991. In the process of information management, the majority of specialists were from the field of political public relations rather than civilian spin doctors