Hortitherapeutic gardens a place of welfare for people with neurological dysfunctions. Aspects of design

Terapia ogrodem uznawana jest współcześnie za ogólnoświatową metodę terapii osób z różnymi dolegliwościami psychofizycznymi. Pojawiający się wątek wrodzonej potrzeby kontaktu człowieka z naturą, leżący u podstaw terapii ogrodniczej, stał się punktem wyjścia prac nad przygotowaniem wytycznych projektowych zagospodarowania przestrzeni ogrodów wokół ośrodków opieki nad osobami z dysfunkcjami neurologicznymi. W artykule przedstawiono wskazówki dotyczące projektowania ogrodów dla osób z takimi dolegliwościami. Oparte są one na wnikliwej kwerendzie literatury przedmiotu, a także wynikach współpracy podjętej przez autorki z ośrodkami terapeutycznymi i ich użytkownikami. Podstawą stały się wywiady swobodne z chorymi i z członkami rodzin oraz pogłębiony wywiad z terapeutami, a także bezpośrednia obserwacja funkcjonowania obiektów, struktury funkcjonalno-przestrzennej ogrodu, zachowań podopiecznych i ich udziału w codziennym życiu ośrodka. Przedstawione propozycje wynikają również z doświadczenia autorek w tworzeniu przestrzeni terapeutycznych. Wyniki badań nad tematyką projektowania przestrzeni terapeutycznych ukazują, że w ich planowaniu ważne jest indywidualne podejście do organizowania ogrodów wspierających określone schorzenie, co obrazują zebrane w tabelach wytyczne projektowe i wskazane elementy zagospodarowania przestrzeni ogrodu.Garden therapy is nowadays considered as a worldwide therapy method for people with various health disorders. Furthermore, the aspect of human’s unconditional need of contact with nature that is so crucial in the therapy became the groundwork for therapy research allocated to suit people with neurologic dysfunctions. The article presents guidelines for designing garden spaces for people with such conditions. Proposed principles are based on an in-depth study of literature of the given subject, as well as on the results of dialogues conducted by the authors with therapeutic centers authorities and their patients. The research was directly based on informal interviews with patients and their family members as well as on an in-depth interview with therapists, on direct observation of facilities, on functional and spatial structure of potential therapeutic garden, as well as on observation of patients’ behavior and their participation in the daily activities provided by the center. Nonetheless, proposals that we have established are also collective results from the authors’ previous experience in creating therapeutic spaces. The research undertaken on designing green areas around health institutions clearly highlights the requirement of an individual approach towards each space and patients’ health condition, in order to maintain the standards of modern therapeutic methods