Rozszerzenie możliwości kardiostymulacji dzięki zastosowaniu urządzenia DiagnoStim MDD-501

Kardiostymulacja nieinwazyjna to jedna z odmian kardiostymulacji rozumianej jako pobudzanie pracy serca impulsami wytwarzanymi przez kardiostymulator. Rozwija się ona intensywnie od początku lat siedemdziesiątych, jednak dopiero w latach osiemdziesiątych doceniono w pełni jej zalety i spotkała się z szerszym światowym zainteresowaniem. Była to zasługa również polskich lekarzy i inżynierów. W tym zakresie w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku podjęte zostały prace badawcze w Instytucie Techniki i Aparatury Medycznej ITAM w Zabrzu przy współpracy ze Śląską Akademią Medyczną oraz Instytutem Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej PAN. Rozwój tej metody w kraju zainspirowany został znacznym przyrostem liczby chorych z zaburzeniami rytmu serca mającymi podłoże kardiologiczne, przy jednoczesnym braku taniej, bezpiecznej i szybkiej w aplikacji alternatywnej metody diagnostycznej. Ponieważ stymulacja przezprzełykowa zapewnia większą skuteczność w ustalaniu przyczyn zaburzeń rytmu niż sama rejestracja EKG, została zaakceptowana zarówno przez klinicystów, jak i naukowców do zdejmowania charakterystyk funkcjonalnych układu przewodzącego serca i pobudliwości mięśnia sercowego