Swobodna energia powierzchniowa cienkowarstwowych powłok nakładanych metodą łukowo-próżniową

The aim of this research was to determine the surface free energy (SFE) of executed solids as a quantity characterizing surface properties. The most frequent method used for determining surface free energy of solids is a method based on the measurement of dynamic contact angle and advancing angle. Advancing angle can be measured by means of sessile-drop method or the Wilhelmy method. In this work the contact angle was measured with the use of the Wilhelm's method. The liquids selected for the investigation were a-bromonaphthalene, diiodomethane, formamide, ethylene glycol, glycerin and water. These liquids are characterized by well known physicochemical properties. SFE was determined by means of the following methods: Wu, Owens-Wendt-Rabel-Kaelbl, Van Oss and Fowkes methods. Investigated thin-layer coatings turned out to be solids with medium surface free energy.Celem pracy było wyznaczenie swobodnej energii powierzchniowej (SFE) badanych ciał stałych jako wielkości charakteryzującej własności powierzchni. Najczęściej spotykaną metodą wyznaczania swobodnej energii powierzchniowej ciał stałych jest metoda oparta na pomiarze dynamicznego kąta zwilżania, kąta wstępującego. Kąt wstępujący może być mierzony metodą osadzanej kropli albo metodą Wilhelmiego. W pracy mierzono kąt zwilżania metodą Wilhelmiego. Jako cieczy modelowych użyto: oc-bromonaftalenu, dijodometanu, formamidu, glikolu etylenowego, gliceryny oraz wody. Ciecze te charakteryzują się dobrze poznanymi własnościami fizykochemicznymi. SFE wyznaczono metodami: Wu, Owensa-Wendta-Rabela-Kaelble'a, Van Ossa oraz metodą Fowkesa. Badane powłoki cienkowarstwowe okazały się materiałami o średniej wartości swobodnej energii powierzchniowej